Online Üye
Online Ziyaretçi
takvim yapraklarımın yarısından çoğu kopmamıştı,
dostlarım henüz
eskimemişti...
adam olmamı
istiyorlardı,
para kazanmamı
istiyorlardı.
umurumda değildi hiç
biri…
ciğerlerim körük gibi
çalışıyordu;
realite hayallerimi henüz
kısıtlamıyordu,
koşabiliyordum
umutlarımın peşinden...
akıllanmayı düşünecek
kadar akıllı değildim.
arabaların önünden
kıl payı sıyrılarak,
karşıdan karşıya
geçerken caddelerde,
gidecek bir yerim
olmadan gidiyordum…