Bazen bir kitapçýya uðrar,tozlu raflarýnda parmak uçlarýný gezdirirsin ve bir kitaba dokunursun.Ýþaret parmaðýnýn da yardýmýyla onu olduðu yerden çekip alýrsýn.Umutla dolar kitap kapaðý bu hareketinle, 'kurtuluþ' gibi gelir ona bu dokunuþ.Ama söyleyemez.Erdem Bayazýt misali ;).Kapak sadedir,renkler soluk...Ýsim bir garip,baþlýk korkunç...Sayfalarla buluþur tenin az sonra.Gözlerin kocaman açýlýr,maddeleri görünce.Okuduðunda hayatýný deðiþtireceðini söylersin kendi kendine.Mutlu edeceðini düþünürsün,hatalara bulaþmadan yaþamayý öðretecek sanýrsýn.Deneyimler vardýr orada çünkü.Kitabý alýrsýn astronomik bir rakama.Eve gelir,masanýn baþýna geçer,sandalyende kývrana kývrana 'okur'sun.Kapaðýný kapatýr masandaki diðer kitaplarýn üzerine fýrlatýrsýn onu.Aynanýn karþýsýna geçersin.Ne hayatýnda bir deðiþiklik,ne de içinde yeþerip sonsuza uzanan  mutluluk...Haftalar geçer durum aynýdýr.Aylar geçer ayný...Sonra bir baþka kalem okursun, sonra bir baþkasý,bir baþkasý,bir kalem daha..

  Yýllar geçer durum aynýdýr..

  Anlarsýn ki,deneme seni deðiþtirmez,benliðini korur.Kendinden uzakken seni kendinle buluþturur.Kendini karþýna al der karþýlýklý konuþturur.Hataya düþmemeyi deðil,düþtüðün hatalardan ders almayý öðretir.Deneme dediðin 'iþte bu'dur.