Zor zamanlardý ilk delikanlýlýk yýllarým. Fantezi arabesk duygular içerisinde bakýyordum dünyaya. Oldukça romantiktim. Televizyonlar, gazeteler ve þarkýlarýn tümü romantik olmamý öðütlüyordu bir bir. Vücudumdaki deðiþiklikler mi önden geldi, ruhumdaki deðiþiklikler mi bilemiyorum. Bildiðim bir þeylerin hep eksik olduðuydu. Düþünmeye de o yýllarda baþladým yazmaya da. Fakir kelime haznemle zengin duygusal dünyamý anlatmaya çalýþýyordum, beceremiyordum elbette.

Ana haber bültenlerinde cinayet haberleri vardý. Hükümet kurmak, kurulan hükümeti ayakta tutmak çok zor bir iþti o yýllarda. Zýrta pýrta seçim oluyordu, koalisyonlar kuruluyor koalisyonlar yýkýlýyordu. Yolsuzluk haberlerinin ömrü bir gündü. Her gün bir yolsuzluk haberi ortaya çýkýyor ertesi gün unutuluyordu. Biblo sanatçýlar devriydi. Büyük sanatçýlarýn küçük versiyonlarý çok tutuluyordu. Unkapanýnýn altýn çaðýydý. Arabesk, arabesk-fantezi, fantezi ve pop kasetleri neredeyse kilo ile satýlýr hale gelmiþti. Korsan kaset diye bir þey vardý ve internette yalnýzca basit programlarda chat yapýlýyordu. Küçük adamlar büyük iþler yaptýklarýndan bahsediyorlardý o yýllarda. Bir kýyafet, bir aksesuvar, bir bakýþ, bir duruþ aydýnlýk simgesi sayýlýyordu. Ýletiþimsizlik modaydý ve alabildiðine þiddet. Rtük bugünkü kadar Rtük deðildi. Kapalý alanlarda sigara içilebiliyordu. Televizyonlarda kan ve vahþet göstermek yasak deðildi. Tüm film artist ve aktörleri sigara içiyor, toplumsan ve sosyal hayattan kopmak çaðýn gereksinimiymiþ gibi gösteriliyordu. Hýrsýzlýk dolandýrýcýlýk ve sahtekarlýk o yýllarýn yükselen deðerleriydi. Dürüstlük ve doðruluðunsa ahmaklýktan baþka bir þey olmadýðýna inanýlýyordu. Dediðim gibi zor zamanlardý.

Lise yýllarýmdý o yýllar. Saçlarým jöleli, pantolon ve gömleðim ütüsüzdü. Ütülü gibi görünmesi için yastýðýmýn altýna koyardým bir iþe yaramazdý. Kýt zamanlarýmdý. Cep harçlýðýmla tek sigara alýyordum büfelerden. Sonra simit alamýyordum okulun kantininden. Zaten simit almaya ihtiyacým da yoktu. Herkes alýyor diye almak istiyordum aslýnda. Bir çok þeyi de herkes yaptý diye yapýyordum. Herkes kadar genç, herkes kadar çocuk, herkes kadar aþýk, herkes kadar deli ve herkes kadar insandým. Kütüphaneye gitmekten ve kitap okumaktan utanýrdým. Aðýz dolusu küfretmeyi marifet sanýrdým. Yeni çýkan bir þarkýyla hayatým deðiþirdi ya da televizyonda izlediðim bir amerikan filmiyle. Basitlik hayat görüþüydü, þiddetse oldukça olaðan. Bir çok kez kavgaya karýþtým, bir çok kez dayak yedim, bir çok kez dayak attým. Mutlu olduðumu sanýyordum. Ama hep bir þeyler eksikti. Ne olduðunu bilmiyordum. Özellikle akþam olduðunda ve hava karardýðýnda tüm ruhumu saran bir hüzün vardý ki þimdi bunu anlatmamýn imkaný yok.

Þiirler ve þairlerle tanýþtým sonra. Elbette bu tanýþmadan sonra hayatým tamamýyla deðiþti diyecek kadar görgüsüz ve aç olmadým hiçbir zaman. Hayallerim vardý elbette ama gerçeklerime sahip çýkmayý da bilirdim. Bir çok hayalim peþinden koþsam da. Þairler ve þiirlerle bakmaya çalýþtým dünyaya. Zamana dayanamýyordum ve aynadaki görüntüme. Sabýrsýzdým, gençtim. Sonra zaman bir anda geçti. Sonra zaman tekrar dinginleþti. Ýlk ne zaman kaybetmeye baþladýðýmý bilmiyorum. Zor zamanlarýmý özlüyorum. Tekrar dönmek ister miyim o yýllara? Bilmiyorum.