Önce sarýldým diri þafaða:

Yorgun bir müfrezeydi uyuttuðum:

Aklý devþirmemiþ bir çocuk olmayý dilerdim oysa

Yorgunluðun hükmü verilmiþken bir kez.

Hoyrattým bir zamanlar:

Hayli hazin ve yeknesak bir küfrü celp etti Yaradan,

Az sonraya sýðýnmýþtým,

Ýki dudak arasý bir reklamda meyleden aþký da

Damgaladý Tanrý

Ve buyur etti ölüm öncesi.

Yorgun bir tefrika

Hazan’ýn haznesinde Kasým kývýlcýmlarý,

Sol köþede bir rampa Ekim’in

Geride kalmýþ ölümlü düþleri.

Ben gibi batýl,

Sen gibi yorgun,

Biz gibi asýlsýz:

Tek bir niyazla hemhal

Müridini gölgelerin yitirmek kadar da hazin

Bir darbe yürek ki ihlal olmuþ,

Akýl ki bitap düþmüþ,

Ruh ki…

O, çoktan kayýp bir terennüm,

Gamzelerine yýllarýn ektiðim bir

Dirhem sükûtu dilediðim…

Konuþluydum haylice hüzne,

Ýki yarýmýn bir etmediði bir aþka nazire eden

Gölgeleri savdým sýrasýndan,

Saf bir âþýktým belli ki,

Adý saný kayýp bir þehrin nöbetçisi, sis kadar

Görülmez ve muðlâk;

Ebemkuþaðýna teslim ettiðim yalnýzlýðýmýn rengi kadar da

Tutsak bir faniydim.

Sevi dilinin en muteber imi iken tetikleyen

Son bir rötuþla tehir ettiðim belayý

Ve saf kan hazandan damlayan Kasým ayý.

Hangi muhaberede öldüðümü bilemedim hiçbir zaman

Ve ne zaman doðduðumu söylemedi annem;

Öyle ya, kaç kez doðmuþtum

Evrenin görmezden geldiði;

Kaç kez doðmamý buyurmuþtu þair;

Buyur etmediðim bir sevda vardý ki

Çalýnmýþtý zahir.

Keþkelere yýðdýðým mabedim ve matemim;

Kýrsalýnda ömrün teðet geçen her detay;

Yükümlülüðünde dünlerin tehir etmeyi

Meziyet bildiðim bir sonraki gün

Ve derken açýverdim gözlerimi

Bir Kasým sabahýna:

Ümmeti kayýp þehirlerin istilasýnda can vermiþtim oysa

Demek ki yeni bir þans vermiþti Tanrý

Ve yeniden tehir ettim mutluluðu

Hiç ölmeyecekmiþçesine.