Tahammülsüz tüm zamirler,

Yüklenmiþken fiilleri her teðet geçen imde,

Reçine tadýnda adeta özgürlüðün tahayyülü,

Evren deþifre ederken hak maliklerini.

Gün özürlü bir düþ,

Kýyamýnda yüreðin hakkaniyet erbabý nice düþüþ

Ve ömrün raconu iken hasýl olan,

Neye rest çekmeli ki

Suya sabuna dokunmadan?

Gölgeler çoktan ispat etti rüþtünü:

Kanýksanan her yükümlü cümle yine batýlýn cürümü

Ve dirayeti kopuk sayýsýz imge:

Geçit vermez iken çoðu zaman,

Hayli çürük hayli efsunlu bir çöküþ,

Evrenin mal olduðu;

Yine beþerin çilesi belki de sefasýný sürdüðü

Nahoþ bir serzeniþ,

Gýyabýnda verilen sýtmasý yürekte konuþlu,

Andan kopuk belki de dünlerin hükmünde

Yarýnlara çok uzak.

Tadýmlýk aþklar, ömürlük isyanlar:

Cebelleþen yüreðin iblisle pazarlýðý.

Gönülsüz madem her daim saklý olan,

Yüzü yok madem kýyýmý iken vicdan

Sona ermek mi aslolan,

Hele ki hikayenin kayýp kahramanýna

Evren çekmiþken restini?

Anýlar, anýlar:

Andýkça adýný yüreðin nasýl da çözülür kibri

Hele ki bir kez baþ koymuþken sevdaya,

Ne söyler ne de susarsýn,

Kopup gelen uzaklardan en sancýlý dalga;

Girdabýnda nefsin, solup da kýrgýn bir güle dönersin.

Muteber bir ritüel,

Döngüdeki mahrem kaygý;

Silueti eksik bir racon yine yüreðin neferi:

Debdebeli aþklar nifakta sýnýrsýz;

Ne çok riya yürekten akýp giden,

Bir de nüksetmiþse benliðin cüssesi.

Aþk hayli meþakkatli bir serzeniþ;

Yürek ile inanç arasýnda yok iken tek engel,

Sevmelere adamýþsan ömrü

Ecel gelse neye yarar?

Varlýk da sonsuz aþk da kalmýþsa bir kez yolsuz;

Gönlün erdiði mertebede olsan da bir baþýna,

Baþýný aþka her yasladýðýnda.

Gönül, yongasý ömrün ve açmaz mý son yoncasý

Saklý tuttuðun içli deyiþlerin?

Biraz da metruk bir sancý hasýl olan,

Serzeniþi zaman zaman ayyuka çýkan.

Aþk, aþk olalý görmedi böyle cefa,

Yarý yad edip kaldýnsa er baþýna,

Yine de efkarý derin bir hiciv gölgelerin efkarý,

Sona ermeden ne gelirse baþa

Yine aþkýn yüzü suyu hürmetine

Yeter ki Hüda bilsin yürekteki deryayý.