Ezber sandığımda saklı
dün yitirdiğim düşlerim:
Patavatsızlığımın
sancısı belli ki tehir ettiğim
Özlemlerden arda kalan
son izlek:
Elleri hayli titrek bir
mahkûmum işin aslı,
Yüreği tetikte,
İfrata kaçmaksa
sevgiden,
Yalıttığım bir gölge de
kabulüm,
Tüm hezeyanı yine
bandıkça aşka
Kenarından köşesinden
nasiplendiğim
Bir ömrü de delik deşik
eden.
Sonram yok ki olsun
aslım;
Öncemden de mağdurum,
Tıpası kayıp bir şişede
yalnızlığım:
Örttükçe gece,
Zifiri mahrem bir imde
Kala kalmışlığım.
Az evvel uğurlamıştım
oysa babamı:
Gelmeyeceğinin
bilincinde sarıldım ellerine kaderin,
Yutkundum kerelerce,
Aldatıldığımı bile
bile,
Hangi nokta ise hedef
atışım,
Bil mukabil, dercesine
eşrafım.
Gömdüm gömeli
hayalleri,
Sonraları olmayan ucu
yanık bedelleri,
Geldim geleli dünyaya
nasıl da arsızım,
Sevgiden yana tüm
derdim, derdim oysa:
Önce sağdıcım bildiğim
gölgeme,
Geride kalanlar zaten hepten
savdı sırasını,
İstikbalim belli ki
mağduru olduğum mazimden
Tırtıkladığım hülasa
bir name.
Adımdan sarkan bir
hüzne,
Arkamdan olmasa da
ağlayanım,
Gözyaşlarına kefilim,
dercesine Tanrı:
Soyutlandığım hangi
münevver istihbarat ise,
Takılı kaldığım
bilinmezin yankısı.
Söz de verdim:
Tıpkı, sen gibi:
Hani gidip de
döneceğini söylediğin o Pazar akşamı,
Teyit de etmiştin hem
de yeminin
Çıkmışken arş-ı alaya:
Unuttun belli ki,
Canhıraş bir telaşla
anmayı bıraktığın kim ise,
Yeter ki, ardından
gelmeyi arz edeyim:
Hem şunun şurası kaç
günlük dünya,
Ben, hepten pelte
hayatın ırmaklarında,
Sudan çıkmış aciz bir
balık rehavetinde,
Gizlendiğim metruk
bilmecemde.
Boynum mademki ince
kıldan,
Arındığım elemi keşke
ellerimle baştan gömseydim:
En ırak ve en yankısız
seyri özlemin,
Yine sabır taşım
çatlamazdan önce:
Rahat uyu sen, yeter
ki;
Hem eremediğim
kerametin de son üyesiyim,
Bildiğin gibiyim
aslında:
Çaldığımdan ziyade
çaldırdığım umutlarım,
Umman enginliğinde bir
garip kulum,
Sonradan görme bir
dünyaya son misafir olsam da keşke,
Bağdaş kurduğum hüzne
delalet onca şiiri
Giyinmişken hırka
niyetine
Ve ucundan azıcık
ısırdığım mutluluğa gebe mi
Yoksa devranda asılı
bir hürmeti de
Konuk etmişken,
Görünmediğine kani o
iki melek omzumda
Ve yakamda adın,
Ölmediğine de kâiniyim
baba,
Dilimde de yok tek
isyanım
Ezeli ve ebedi rahmeti
bırakırken avuçlarına.