Soyut terennümlerle dolu bucaðým,

Somut yarýnlara dönüþmek isteyen umutlar.

Saklý yaralarýmý aklýyorum

Ah’larýn peþrevinde yitik bir abdalým,

Yitimlerim kadar hicvindeyim hüznün:

Karaladýkça boþluklarý

Düþüþe geçen telaþlarýmý kapýyorum

Akan rimelinden arakladýðým siyah saçlý kadýnýn.

Siyahtan öte bir yol varsa

Elbet görürüm ekseninde yitip giden gölgemden

Edindiðim en muteber cümle belki de;

Varla yok arasý umutlarýn tarhýnda.

Kýrk haramilerin tarhýndayým… epeydir…

Bir garip eksen bir garip heyelan yüklü ömrün de

Kýyamýnda hele ki sükûnetin

Alt yazý geçtiði sesli coðrafyasý içimin hüznünde

El pençe divan kader.

Damsýz hüzünlerin reçinesine boca etmekse aþký bir de yoldaþ bildiðin bir can ise canýndan bile öte.

Serkeþ týnýlarý gecede raks eden ela acýlarý yüreðin…

Belasý baþýn adýn gibi nakþeden, zaman gibi bir yanýp sönen belki de þatafatý gizemin.

Aryalarýn bayat gürültüsü, sezilerin kalburüstü algýsý bir de demlenen çay misali gittikçe rengi koyuya çalýyorsa elemin.

Baþörtüsünden fýþkýran üç beþ tel saç misali hatta saçýnýn DNA’sýndan yonttuklarýn bir de körebe oynayan zaaflarýn…

Tozpembe tüm hülyalar.

Zansýz tüm aþklar ve zamansýz ve sorgusuz belki de en muteber kaygý ölümüne sevdanýn muzip reveransýnda eðilip bükülmeden sevdiðinin yansýmasýný görüyorsan her bulutta, her zerrede ve her yok oluþta varlýðýna kani isen üstelik duraksýz bir notada gizem, serkeþ bir eksende rota belki de muzip bir þarký yine baþýn her göðe erdiðinde usulca titrerken için.

Titrindesin iþte aþkýn ve kovuþturduklarýndan bile hallice bir nüansa tabi iken evren.

Evrelerin kâbusunda biten korku, sarý yapraklarýn þeceresini tutan ulu çýnar oysaki her hazan bile baharýn coþkusuna vakýf, eðer ki nükseden duygular barýnak misali bir kelam kadar da yakýn bildiðin her akran cümle.

Tümden gelen niyazlarýn bitiminde belki de hatta varmayý dileyip adýmlamaya dahi baþlamamýþsan…

Külfet mi yoksa neþeli bir var oluþ þarkýsý mý hele ki gýptayla süzüyorken mutluluðu bir de kayýtsýz açýlýmlar getiriyorsan her saçmalýða bil ki âþýksýn.

Terennüm eden her çiçek.

Noksan bulduðun her uzvun.

Yansýmayý deðil de yansýtmakla haþýr neþir bir aynanýn meali iþte içindeki ukdeyi yükseðe taþýyan, alçaklarý bulutlara deðdiren bir de muzdarip olduðun her baðnaz fikri bir hipotez olarak sunabiliyorsan…

Sözlerin saltanatýnda bir avuç kumu boca ediyorum serptiðimin bilincinde olmaksýzýn aslýnda bilincimin sýnandýðýna bile kani deðilim.

Epriyen kumaþlar dokumaksa hayalim, sükûtun izini sürüyorum cahil bir þiiri meal bilip, yükümlü kýlýndýðým neyse atýfta bulunduðum.

Sararan parmaklarýnda içimin mutaassýp coþkusuna nazire eden o kýrmýzý saçlý çocuk çýka geliyor: kâh bir þiire nakarat olan kâh kayýp bir masalý peþinden sürükleyen…

Zemherilerin bakýþlarýndayým.

Zamansýz gölge misali bir edimde, bir konumda, bir sezide… dokunuþun müdahili feveran, aþkýn nüansý ise sadece hasret.

Gölgelik misali her kelimem, sevgiyi mahcup kýlan da bir ikilem bir de beynamaz bir þarký tutturdum mu.

Tutuklu serenadý gecenin; dip acýsý noktasýz cümlelerin hele ki kaybedip boþluðu iken o marazi hatýra ve tanýmsýz duygularýn da altýný fosforlu kalemle çizerken.

Mesul kýlýnmak çok göreceli hele ki iþinin erbabý bir fani isen. Bir mukavvadan ev yapan, elinin çatlaklarýna aldýrmadan temizliðe giriþen belki de attýðýmýz çöplerin çetelesini tutan nice yabancý hatta serzeniþ bile etmeden ve biz sadece nefsimizle tokalaþýrken.

Ýþteler yüklü ama asla iþveli ve müptelasý olmadan zaaflarýn sonra da kanmamak adýna algýlarýn gücüne sýðýnmak.

Ýmla hatalarýna bulanmak sonra da silgiyle silmek yeniden dilin gücüne inanýp sessizliðimi bozmak.

Sayfalar kadar hoyrat olmayý dilediðim, saflýðýmýn muteber dokunuþunda sýðýnmak adýna saklambaç oynadýðým bir parantez belki de.

Ýçim kýyýlýrken yan odadan seslenen annem ve güne yine onun ayak sesleriyle uyanmak.

Dilsiz, gözsüz ve sözsüz olsa da insan bir duyumun bir bir meal teþkil ettiði o farkýndalýk üstelik niyazlarýnýz dahi duyumsanýrken ve takdir görürken.

Varlýk ne kaygýlý ne de alaylý ama edepli ama sýra dýþý belki de bakir bir cümleyi abartmadan sunmak lahzasýnda ömrün.

Kiriþi tüm acýlarýn, edalarýn da yürek burkan týnýsý bir de seyrine doyamadýðýn ama her seferi bir sonraya aktardýðýn yolculuk: pervasýz üstelik.

Kýlýksýz ve doðaüstü bir olay babýnda mademki dualarýnýn kabulünde yine yürekte fettan ve muzip bir þakayýðý baþ tacý etmiþsen.

Durmaksýzýn.

Sevip de sevilmeyi önemsemiyorsan eðer ki.

Müptelasý olmaksa kelamý da selamý da eksik etmediðin.

Gel ve buyur gönül soframa o zaman ve duraksamadan dök içinin kýrýklarýný, dökelim gözyaþý hem de ahkâmlarýn bile umurumuzda olmadýðý bir dünyayý deðil tahayyül etmek bilfiil inþa etmiþsek gönlün pervazýnda ve sükûtun dansýna iþtirak eden bir gölgeyi dahi kabul etmiþken korkusuzca ve asil bir reverans ile o hoyrat þarkýyý bile sinemize sýkýþtýrmýþsak.