Bu olay, bundan seneler önce, oðlumun daha yeni yeni satrancý öðrendiði sýralarda yaþanmýþtýr. Önce bir müddet taþlarýn nasýl hareket edeceðini öðrettim. Baaak bu at, L þeklinde hareket eder, bu kale, düz ve yan gider, bu fil, çapraz gider, piyonlar düz gider, çapraz yer... Piyonlara dikkat et de büyüyünce sen de sakýn kimselerin piyonu olma emi... Vezire de dikkat et, vezirin kellesini verdin mi iþin zor... Sonra baþladýk oynamaya sürekli yeniliyorum ama ona...

Tabi ben sürekli yenilince o da mutlu oluyor haliyle... Ýçinden de ‘’Üfff be ben neymiþim, babamý bile deviriyorum.’’ Diye düþünüyordur... Bazen çakar gibi oluyor ‘’Baba ya sen bana mahsus mu yeniliyorsun sanki?’’ demeye getiriyor. Ben de yok oðlum olur mu öyle þey deyip çaktýrmýyorum yine...

Bir gün yine oynuyoruz; bu bana ‘’þah mat’’ baba dedi, ben de þahý dýþarý çýkardým ''fork'' dedim. Þahý dinlenmeye alýyorum. Baþtan yer gibi oldu, sonra yemedi, o zamanlar çok küçüktü tabi...

Bazen ayný numaralarý kýzýma da yapýyordum. Baktým zamanla o da yemiyor...  Eee zamane bebeleri bunlar. Bizim gençliðimizde oynayacak adam bulamazdýk, herkes bilmezdi, þimdinin çocuklarý bir harika, oynayacak kimseleri bulamazlarsa, giriyorlar Ýnternet'e ora da bilgisayarlar ile oynuyorlar... Dereceleri var tabi o bilgisayarlarýnda, orta düzey, üst düzey diye... Bilgisayarý yenenler ile ben baþa çýkabilir miyim hiç?

Böyle iþte bunlar da benim çocuklarým...

Sevgi ve saygýlarýmla...