kursağımda kalan sevinçmidir sılâ geçtikçe büyüyen yaramıdır vakit ciğerimi kör bıçak gibi deşen sonsuz bir sükut mudur yoksa zaman dedikleri
akşam olmaya görsün silinir umutlarımdan göğün bütün mavisi akşam olmaya görsün ay yüzüne düşer b/ölünen uykularımda ki en güzel rüyadır “hiç görmediğim” sensizliğin adına ölüm dedikleri
gözlerimi kısıp ardından baktığım şehirlerin arka yüzünde gölgeme dahi yabancılaşıp kırıldığım söyle kaçıncı yalnızlığımsın kendime bile anlatamadığım
yol ve yalnızlık bir buluşmadır ve çok sevmekle başlar her acı bilesin
uçuruma düşen bir kalbin sesidir artık her nefesim
eksik olmaz hüzün hiç şah damarımızda kime sorsam artık annemde yok bu yüzden mi hep soğuk ve de yorgun ellerim
yerli yersiz bir ağlamak doluyor gözlerime duymasan sen artık görmesende olur
ne günler o eski günler ne dürüstçe sevmek artık o kadar heybetli
sar beni içi kanamış bir türküye içimi deşer gibi bir tütün de sen bas göğsüme
kendi kalbinden önce ölebiliyorsa insan kanatlarını dürmüş rüzgarda süzülen kuşları düşün
( Son Kuşlarıydı Kalbimin Bunlar başlıklı yazı ACZ tarafından 31.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
