Albert Einstein, atomu parçalayarak nasýl ki 20.yy 'ý atom çaðýna dönüþtürerek felaketlere, kitlesel ölümlere istemeden de olsa neden olduysa, 21.yy'da da internet gibi kitle iletiþim araçlarý -tozu dumanlarý görülmese de- klasik savaþlarda olduðu gibi sadece bedensel ölümlere deðil, ruhlarý tahrif ederek yeni açmaya baþlayan bir filiz gibi çocuklarýmýzýn, gençlerimizin dünyalarýný bulanýk hale getirmekte adeta kitlesel yok oluþlara sebebiyet vermekteler. Bu sorunu çocuklarýmýzýn bilgisayarlarýný filtreleyerek çözemeyiz. Asýl çözüm, çocuklarýn ruh dünyalarýný ýslah edilmiþ geleneksel deðerlerle yükleyerek filtrelemektir.
Tabiîki günümüzde kitle iletiþim araçlarýný sadece zararlý alýþkanlýklara sebebiyet verirler diye bir kenara atýp ehemmiyetsizleþtiremeyiz. Meyvenin, acý olaný olduðu gibi tatlý olaný da vardýr. Toplum olarak zaman zaman nükseden, bir türlü tedavisine geçemediðimiz her þeyi "bana ne zarar getirir" mantýðý, belki de mantýksýzlýðý-önyargýsý- vardýr. Nedense elimize geçen her dürbüne faydalý olan yakýnlaþtýrýcý tarafýndan deðil de, hep zararlý olan, bizleri faydalý olan iþlerden uzaklaþtýrýcý ters tarafýndan bakmayý daha bir cazip görürüz. Ýnternet, 21.yy'ýn en büyük, devasa buluþu. Kýtalarýn, renklerin, dillerin, dinlerin; hem de yüzyüze, canlý görüþtüðü, sýnýrsýz, sýkýntýsýz iletiþim aracý. Þimdi bu yorumlarýma bakarak benim teknolojiyi bir çeliþkiler yumaðý haline getirdiðimi veyahut tüm bunlarý, bilmediðinizi düþündüðümü sanmayýn. Hatta bu gizemli dünyayý, birçoðunuzun benden daha yakýndan takip ettiðini tanýdýðýný biliyorum. Amacým, keþfedilen bir dünyayý tekrar keþfe çýkýp tekrar tekrar izlenen bir filmin býkkýnlýðýný yaratmak deðil. Amacým birçok kez izlendiði halde hala olay örgüsü ve karakterleri çözülemeyen bir filmi, futbol yorumcularý misali, tekrar tekrar oynatarak, bazý gerçeklerin farkýna vardýrtmak; hem de ofsaytta düþürmeden!
Zaman zaman bazý tartýþma programlarýnda ve gazete sütunlarýnda, kocaman lokantaya sadece kendi kepçesiyle yemek daðýtan bir aþçý gibi böbürlene böbürlene, dünyanýn nasýl bir köy haline dönüþtüðünü anlatan döþek yazarlarýna denk geliriz; yani bu toplumun aydýný(!) diye lanse ettirilen insanlarý, koca ülkeyi düþük voltajlarýyla aydýnlatmaya çalýþýrlar. Cemil Meric'in "Jurnal" inde bunlar, karanlýða alýþtýrýlmýþ, yýldýzlardan dahi rahatsýz olan, her aydýnlýðý yangýn sanýp söndürmeye koþan zavallý insanlar olarak tarif edilir ve hayatlarýnda, yine üstat bunlarý bu topraðýn hayvaný, bu topraðýn harcý, kafasýyla dünyasý arasýnda uçurum olmayan, kendilerini; birçok elleri öpmek, hatta birçok çizmeleri yalamak zorunda býrakan insanlar olarak tasvir eder. Doðrusu bu tür anlarda kalemi elime alýrým; eðer yazý gazete sütunlarýndaysa çizerim bahsettiklerim ekrandaysa renkli ekranýn volümünü, tek tuþla sýfýrlama refleksini gösteririm.
Yukarýdaki satýrlara bakarak benim çok agresif ve dengesiz bir yapýda olduðumu düþünmeyin. Böyle düþünürseniz asýl siz önyargýlý davranmýþ olursunuz. Yani çocuklarýmýzýn gençlerimizin, her gece hangi bardan ya da otelden çýkacaklarý malum, böyle ehil olmayan magazin maymunlarýnýn aðýzlarýnda sakýz gibi çiðnenip tükürülmesine doðrusu caným pek sýkýlýyor. Bunlara duyduðum tüm bu tepkilerin sohbetimizin asýl konusu olan iletiþim¬sizlikle ne alakasý var? diye haklý olarak sitem edip sizleri boþ yere uðraþtýrdýðým kaygýsýna düþebilirsiniz. Anlatacaðým ve muzdarip olduðum o ki, dünyanýn yaþadýðýmýz coðrafyanýn, bu tip adli yazarlarýn bahsettiði gibi küçük bir köy haline dönüþüp cinayet ya da ahlak masasýna havale edilmediðidir. Teknolojiyi, insanlýk tarihinin varmýþ olduðu merhaleleri, basit birkaç adli vakaya havale etmenin yanlýþlýðýdýr. Yaðlý kavurma seven, gelen geçen her siyasi oluþuma ayný döner býçaðýyla servis yapan bu aþçýlara, kablosuz; yani çýkarsýz iletiþimin, iliþkinin artýk var olduðu gerçeðini hatýrlatmaktýr.
Konuþmamýn baþýnda hatýrlarsanýz zararlý özentilerin, sitelerin önüne, filtreleme yönlendirmeden, geleneksel deðerlerin ýslah edilmesinden geçtiðine deðinmiþtim. Bu düþüncemi her ortamda, platformda korkusuzca, belki bazen sadistçe dile getirmiþimdir. Daha ne zamana kadar dürbüne tersinden bakýp çocuklarýmýzýn, gençlerimizin her yenilik taleplerini öcü gibi göreceðiz. Daha ne zamana kadar ömrümüz boyunca yediðimiz birkaç acý yemiþi taamlarýn tümü gibi algýlayýp, baþkalarýna zehir edeceðiz? Sizce, siz; anneler, babalar, toplumun düþük voltajlý aydýnlarý, filtrelemeye kendimizden baþlamayalým mý? Yaþadýðýmýz asýr, bize bu medeni (!) cesareti salgýlayamadý mý?
Buraya kadar iletiþimi ya da iletiþimsizliði, sadece internete baðladýðým bunun dýþýnda baþka bir kanala, iletiþim aracýna raðbet göstermediðim zannýna kapýlabilirsiniz. Ýletiþimi sadece kablo olarak algýlayýp, kesmeyle iktidarlarýný koruyacaklarýný düþünenler elbetteki o iç dürtüyle, sokakta mikrofonuyla konuþan kiþileri deli zannedip, hele hava kararmýþsa, adli týp kurumuna bile þikâyet edebilirler.
Ne acý tesadüftür ki, muhabbetin, iletiþimin bu kadar zahmetsiz yapýlabildiði bir devirde, aramýzdaki duvarlarý yükselterek, seslerimizi hýþýrtýlý almaya, bazen de hiç alamamaya baþladýk. O; göbeði þiþkin, purolu, siyaset cilalý medya patronlarý, frekanslarý, hep kendi hanedanlýklarýna yönlendirerek, kendi kültürsüzlüklerini, medeniyetimizin ana damarý haline getirmeye çalýþýrlar. Alýn, yazýnýn baþlýðýna en uygun gidecek felaket haberlerinden biri hem de siyaset cilalý.
Çoðumuz, yaþantýmýz boyunca mahallemizde, gazetelerde veya televizyonlarýn renkli ama kara ekranlarýnda þofben zehirlenmelerini görmüþüz ya da bu zehirlenme ölümlerine bizzat þahit olmuþuzdur. Bu zehirlenmede kiþi, aslýnda tükeniþe doðru gittiðinin; yani ölmek üzere olduðunun farkýndadýr. ,beyni, aklý tüm bunlarý haber verir; ama, maalesef vücudu, koskoca gövdesi hareket edemez, bu uyarýlara cevap veremez, hatta kýmýldayamaz. Týpký millet olarak yaþadýmýz kader, dev bir kitlenin yaþadýðý hazin trajedi ... Yediden yetmiþe, yaþadýðýmýz kitlesel medya zehirlenmesi...
Ýnsanlýk tarihi boyunca yaþanan; tarihin akýþýný deðiþtiren büyük ihtilaller, açýlýp kapanan çaðlar, mutlaka bir tarafa nur topu gibi acýlar, felaketler býrakarak yoluna, serüvenine devam etmiþtir. Tarih, edebiyat, felsefe, hep trajediyle baþlar. Bana güleç yüzle baþlayan bir eser gösteremezsiniz. Çýðlýkla uyanan hayatlar, her ne kadar gülmeyi denese de sadece yaþadýklarýný harmanlama olgunluðuna eriþebilir; aksini iddia edenler, sömürü kuþaðýnýn, olsa olsa, altýn diþli, beyaz yeleli, kýzýl yýrtýcý torunlarý olabilirler.
Pekiyi buraya kadar; kendimizde, çevremizde, günün iletiþim teknolojisinin insanlarýn ruhuna, hücrelerine adapte edilemediðinden dem vurdum. Kendisinin kirine pasýna aldýrmayýp, karþýsýndakine kahkaha patlatan piþkin insan aldýrmazlýðý, umursamazlýðý göstermiþ olabiliriz. Tam da burada sorunu kendimizde aramamýzýn týpký bir özeti niteliðindeki Can Yücel’in þu mýsralarýný aktarmadan edemeyeceðim. Bana göre yaþamýnýn önemli bir bölümünü sisli gözyaþlarý ardýnda geçiren sersem ruhlu þairin yalnýzlýðýnýn, iletiþimsizliðinin kendisinde çok güzel ifadesini bulduðu, kendisinin dýþýndakilere; yani bizlere de mesafeler arasýnda tezat belki de bu kadar dehþetengiz uçurumlar var mýydý sualini uyandýran:
"En uzak mesafe ne Afrika, ne Çin,ne Hindistan/ ne seyyareler ne de yýldýzlar geceleri ýþýldayan/ en uzak mesafe iki kafa arasýndaki mesafe /birbirini anlamayan."Sözleri zanýmca baþka söze mahal býrakmýyor.
Ýletiþim veya iletiþimsizlik felaketlerini, toplum mühendisliði alanýnda ün yapmýþ "toplum saðlýk heyeti" geceli gündüzlü beyin fýrtýnasý yöntemi dahil, bütün doðal felaketleri deneyerek çözmeye yeltenseler bile, ruhlara eðilmedikçe, insanlýðýn tarihsel ilkelliðini, ilkelliðin modernizeye dönüþüm aþamalarýný, tarihin, sosyolojinin film laboratuarlarýnda ruh cerrahý yöntemleriyle deþmedikçe, elindeki hastayý bir kadavraya çevirmekten öteye geçemez.
Ýlkel benlik, bu benliðin insan sathýnda, coðrafyasýnda yaþadýðý med-cezirler, çalkantýlar, bir jeoloji mühendisinin arkeolog meraký olmadýkça çözümlenip tanýmlanamaz. Bunun anahtarýnýn da evvela insanýn varlýk sebebinin, varoluþ gayesinin sistematik bir felsefi temele dayandýrýlmasýnda saklý tutulabileceði kanýsýndayým. Bütün dinlerin dayandýðý bu felsefe binasýnýn harcýný sevgi, tuðlasýný ise akýl, düþünsel ayrýntýlar teþkil eder. Bu sigaranýn, alkolün zararlý etkilerini ispat etmek kadar, tetkiki zahmet gerektirmeyen bir durumdur.