Hangi düþ’ ün çýðlýðýnda saklýsýn yoksa seðiren gözlerime düþen bir damla mýsýn da s/onsuzlukla ç/aðlýyorum…

Hýrpani ruhumdaki o kesif sessizlik ve martavallar okuyan gecenin karasý gözlerinde saklý bir umut ýþýðý oysaki karartýlarla oynaþan sihirli varlýðýnda yalnýzlýðýn dün mizaçlý bir þarkýydý evrenin bestesinden çaldýðým…

Ah, yalnýzlýk…

Þehrin örülü kiremitlerinde hatta þakayýklarýnda doðanýn þakýyan iç sesime hicap ettiðimin de ertesi.

Elbet düþtüm yola: düþtüm de gözlerinden kâinatýn.

O zümre ki içime doluþan.

O atak ki yüreði perçinleyen.

O kuram ki kurduðum saatin alarmý ve iþte gece nöbetini devraldým martýlardan belki de kurada çýkacak bir kanattý yüreðime takacaðým.

Takalar istifli denizde.

Bense saklýyým gecenin dehlizinde.

Ötüþen rubailer.

Çatal karasý sözcüklerde saklý rivayetler.

Meðerki bir þehir efsanesi imiþ mutluluk bir de yolu kesiþti mi insanýn aþkla…

‘’Mutlu aþk sahiden de yokmuþ’’ þairin cüret ettiði iken cereyan eden ve ben severken illa ki üþütürken.

Horoz þekeri elimde dünümde.

Yoktu gözüm kimselerin malýnda mülkünde.

Çapkýn ayazý sözcüklerin ve buz daðýna dönüþen söyleyemediklerimin.

Hazan yüklü bir sýrsa içimde gizlenen bense hüzünle yýkarken elimi yüzümü, bak þiirler kaçtý gözüme.

Kaçkýn semada kaçýrdýðým trende kaçamadýðýmsa aþkýn þafaðýnda.

Sicim gibi yaþlarýmý da kurutamadým gitti aþkýn mizacýnda sökün eden özlemi düþürmezken dilimden, dilemmasý ömrün gizliden gizliye beni takip eden.

Þah damarýmdan yakýn Ýlahi Aþkýn rahmeti ve konuþlandýðým gök kubbe dünde saklý öðretilerin güne sirayet eden öznesi.

Ah, þerrinden korusun Rabbim kötülerin belki de imha edemediðim yalnýzlýk kadar da uzaðýndayým da mutluluðun ve iþte kalemle þerh düþüyorum usulca…

Hýçkýrýðýmdaki acý giderken kulaðýna Saðýr Sultanýn bense aðýrdan alýyorum mutluluðu ve sökün eden hecelere misilleme yapýyorum:

Ya benimsin ya da ölümün…

Ertelediðimse ölüm.

Emanetim Rabbime madem.

Ricam üzerine çýktý karþýma gece bense nemalandýðým karanlýktan sekip de gecenin teninde kayýyorum tekerlekli bir düþ gibi ve azýða aldýðým neyse azýmsandýðým kadar da mutsuzum bu yüzden þahit tutuyorum mehtabý ve yýldýzlarý derken çökkün mizacýmdan þiirler örüyorum ve hörgücünde saklý iken yalnýzlýðýn onca acý onca semazen simayý bir bir d/okuyorum ve içimde yerleþik umutla tasý taraðý da toplayýp göç ediyorum yeryüzünde saklý cennetime.

Görünmezliðin minvalinde saklý iken mizacým ve kaynakçam iken aþkýn kývýlcýmlarýndan yanan ateþin de eþliðinde yanýyorum gözümü kararttýðým kadar da yazýyorum elbet yazgýmý yazamadýðým kadar da yakarýyorum Rabbime yoksa nasýl tutunurdum hayata ölüm öncesi seferberliðinde duygularýmýn, dualarýma eþlik eden tüm sevdiklerimle…