Bir ömrün yalnızlığını paylaşmak adına tüm çabam en çok da atıl duyguların sağanağına engel olamadığım belki de benim kendime set çeken ve işte alyuvarları gecenin akında saklı iç sesim ve geviş getiren sessizliğe tüm ihtiyacım bazen incir çekirdeğini doldurmayacak bir duygunun gücüne hürmeten ve güçsüzlüğümde saklı binlerce rengin yakarışı adına seslenişim ve siz, sevgili okurum aşkı siz de böyle bilirdiniz yeter ki yâd edelim birlikte dünün neşrini.

 

 


 

Gücüme gidiyor hazan ve sefil bir tanrıyı

Oynuyor zaman.

Dümtek dümtek…

Ne bir davulun sesi bu ne de çalınan kapının

Peçesinde saklı benim yalnızlığım…

Aşikâr işte aşkın koruna teslimiyetim

Sancılı bir var oluş çocuk yüreğimden

Uzattığım o ipin ansızın kaçarken ucu

Bilemezsiniz siz hem ucu bucağı görünmeyen duyguların

Nasıl da vücut bulduğunu.

 

Geceye teslim oldum

Öncesinde Rabbime

Sonrasına akıl sır ermez

Hele ki sırra kadem basmış bunca hayal

Umudun teknesinde saklı bir dalga ile hemhal

Gönlümün acı ölçerine vardığım

Bir gecenin ertesi,

Sabahın peşinde kalemim

Kalemin peşindeyse yüreğim

Hazır ola durduğum her şafak vakti

Top atsan duyulmayacak hani

Topu topu tekabül ettiğim o tek zerreyi

Sığdıramazken varlığımı yere göğe.

 

Misafiri olduğum şu han

Bilmezler de hani hanlara hamamlara tamah etmediğimi

Bir yakarış benimki

Ah, inceden inceye

Bir yakıt ki tükendi tükenecek

Yorgunluğun hacminden firar eden

Yeknesak olmayansa duyguların devamı

Bir düşünce ikliminde

Sevginin rahmeti

Nifak sokan varsın olsun hayatla arama

Hala kopamadım ben kendimden

Koptu kopacak kıyamet ezelden.

 

Nazarında neye denk düşüyorsam artık insanların

Nazar dahi etmediğim her kuşluk vakti

Kuş gibi çırpınan yüreği

Sokmaksa hizaya

Sandık dolusu acı

Sanmadıklarımdan örüyorum şimdi

Bu hüzünlü şiiri.

 

Hüznümse devasa bir rakım

Kapıp koyuverdiğim dünün

Minvalinde saklı bir tomurcuk olmaktan çok öte

Solmaya dair hiçbir talebim olmasa da

Tevazu yüklü benliği

Değiş tokuş etmek belki

Özlem duyduğum huzurun meali ile.

 

Düşlerin yontusu ise zaman

Düşmekle kalkmak bir saniye

Ölüm gibi belki de hicvi

Yalnızlığın elbet ustaca sevmek ister

Ustalığım tartışılır hayatta

Hayatsa hep tartışmadı mı yalnızlığımı boyutsuzluğun ortasında.

Devinense varlık

Devirdiğim putlar, kaleler

Kalemde saklı tuttuğum kâh gülüş kâh hıçkırık

Kaybolduğumsa çok bariz üstelik kendi içimde

İçimden kaçamadığım kadar

Kaçmak belki de hayattan elbet asla

Payidar kalmayacak sandık dolu acılarınız

Sanmadıklarınızsa belki mutluluk sunacak size

Elbet alabildiğine yaşamak ister insan

En çok varmak huzura ömür yettikçe…


( Huzura Dair Bir Yolculuk... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 13.12.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.