İSTANBUL Bİ' DÜŞ MÜYDÜ
Mehtaplı gecelerde hüzne yakın duran
Ne sendin ne de bendim verdiği sözden cayan
Nazlı nazlı yüzen vapurlar gözü arkada kalan
Martıların kanadında uykuya dalsan İstanbul
Bi' lodos olup karadan essen ne olur
Kuruyan dudaklardı yağmura dua eden
Meneviş gözlerdi ızdırabı ilk sezen
Divitim yazardı ağlardı bütün sevdalılar
Birbirine küs müydü efkârlı tramvaylar
İstanbul bi' düş müydü içimde peyderpey bi' telaş
Gençlik Yedikule'de mahpus etmiş kendini
Kız Kulesi dalgalara ziyan etmiş kendini
Arafta kalan kenttin sen, harcadın kendini
Aşkı inzivaya çeken niyetçi bendim İstanbul
Bi' kayık olup sallansam bi' o yana bi' bu yana ne olur
H. Çiğdem Deniz