Külündeyim Ben


İma da zehir var sözlerde vurgun

Vefasız leblerin dilindeyim ben

Hayat acımasız yüreğim yorgun

Karanlık gecenin elindeyim ben.

 

Yenik düştüm geçen uzun yıllara

Ben beni bıraktım sürgün kollara

Seyrüsefer oldum tozlu yollara

Vahasız Kerbela yolundayım ben.

 

Ahd eyledim can'ı bir beyaz güle

Boş geçen ömrüme doldurdum çile

Varmayı dilerken ulvi menzile

Nice haramîler il’indeyim ben.

 

Acımasız züfre düşürdü dara

Ateş oldu günler vakitse yara

Yapıştı üstüme çıkmaz bir kara

Amansız yangının külündeyim ben

 

Kuramadım saray oturdum çulda

Fırkatın elinde savruldum yelde

Boğuldum akan bir bulanık selde

Kurumuş ağacın dalındayım ben

 

Ceza verir ruhum bana kastı ne

Düşman bulamadım küstüm dostuma

Çiğnediler basıp basıp üstüme

Yılkı atlarının nalındayım ben.

 

Yunusla karıldım dosta sarıldım

Parça bölük oldum her gün kırıldım

Gönül hanesinde öldüm dirildim

Müebbet bir aşkın kolundayım ben.

 

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)

 

 

Leb : dudak

Ulvi : yüce

Züfre : gam, tasa

Fırkat : üzüntü, acı

( Külündeyim Ben başlıklı yazı Dilsiz Kalem tarafından 31.12.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.