Sürgün Yârim
Dallarımız kırık kuşlar konmuyor
Sevgisiz yaşamak zor sürgün yârim
İçerimde kara sancı dinmiyor
Aşk acısı çekmek kor sürgün yârim.
Gerçi zor değil de dağları aşmak
Ahirde bile hak, vardır kavuşmak
Gönül arzuluyor hep sana koşmak
Beni dağa taşa sür sürgün yârim.
Ettiğim figanlar gökleri deldi
Bizi candan vuran bir kara yeldi
Senden sonra bana bir ceset kaldı
Kanadım kırıldı sar sürgün yârim.
Bu yangın yerinde ömür biter mi
Yurdu belli sevda atsan yiter mi
Buz kesti dört yanı ocak tüter mi
İçimi dağlayan nâr sürgün yârim.
Dertler güldürmüyor sarardım soldum
Kapıldım tufana çaresiz kaldım
Her gece diz çöküp kapına geldim
Bize de çıkar yol var sürgün yârim.
Belki de geçecek bu mevsim son yaz
Çiçekler dökülür vurur bir ayaz
İstersen elinle mezarımı kaz
Başıma yağıyor kar sürgün yârim.
Dileğim mutlu ol akmasın yaşın
Hep baharlar yaşa olmasın kış’ın
“Dilsiz Kalem” gider sağ olsun başın
Dünya artık bana dar sürgün yârim.
İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)