S/onsuzluða rücu ettim aslýnda sadece bir kayýt açtým aldýðým darbeden de öte içimde yaþattýðým o arbede:

Hüznün minvalinde seken bir kurþun misali ya da yorgun bir savaþçý:

Tohuma kaçan duygularýn da ihbarý

Ve vicdanýmdaki mahkeme

Muhakeme yeteneðimle hemhal

Azat edilesi bir kuþ endamlý bir gülüþ

Sahte sevgilerden uzak ödenesi bedeller

Bedenin geçiciliði ve iþte sondan baþa yürüyen

Kefil olduðum kadar da kederime…

Bu dünyada kalan zamanýmý iyi deðerlendirmek adýna daha çok seveceðim ama kendimi…

Yüksündüðüm duygularým var yüzük parmaðýma takýlý bir halkadan öte indinde aþkýn sevdalandýðým þarkýlarýn þiirlerin en þaþkýn taraftarýyým.

Ýçimde kalan ukdelerden papatya tacý yapýp da saçýma taktýðým sözcükler misali kýrýk tokama eþlik eden imgelerle ve serkeþ nidalarla örülü bir hýrka misali içimi üþüten ölüm denen gerçeðin de hem yakýnýnda hem t/uzaðýndayým…

Maviden mintanlar dikmeliyim belki de ve pembeleþen yanaklarýma yarýþan bir gülücükle içimdeki kuþu özgür býrakmalýyým ve kesilen faturalarda sahip olduðum o farkýndalýðýn nezdinde katma deðerine mýsralarýn kat çýkmalýyým illa ki en çok da ulaþýlasý zor bir istikamette kendimi yere yatýrýp alabildiðine pataklamalýyým yorgun kalbimi.

Cenk eden ruhum.

Cahil cesareti ile sevebildiðim kadar yeri göðü ve ufku.

Sýðýndýðým her duygudan þiirler biçmeliyim.

Endamlý bir sevda masalý yazmalýyým ruhumdaki taþkýnlara sebebiyet veren piþmanlýðýmýn da yasýný tutmaktan vazgeçip…

Devamý mý?

Bunu zaman gösterecek esen rüzgâra eþlik ettiðim kadar kabrime yakýn o minvalde kim bilir kaç kere züðürt tesellisini sayacaðým öncemden uzandýðým sonramda vuku bulacak bir taziyeyi de yinelememek adýna kendimden kaçýp kendimle yüzleþtiðim her gün her þiir her ayraçta imlecin ýþýltýsýnda suskun varlýðýma d/okunmanýn verdiði huzur ile ve iþte yüreðime eþlik eden Rabbime þükrettiðim kadar annemin sevgisinde ertelediðim kadar büyümeyi belki de bin yaþýnda bir çocuða doðru yol almanýn ertesinde…

Ama bilemem ki asla bilemem:

Her ne kadar bilgiç bir gülüm/seme eþlik etse de yüzüme seðiren gözlerimden dökülen yaþlarýn kaderini ben asla bilemem.

Cümleler mi hüküm süren?

Yoksa ikilettiðim sözcükler mi ruhumun lal alfabesinden sökün eden kâh gamlý notalar kâh nidalar ve sürtük imgeler ne zamanki baþkaldýrsa bana imtina ettiðim kadar uyruðumdan sýçrayan kývýlcýmlarla büyüyen bir ateþ midir içimi yakan?

Bazen kaskatý kesilen iç sesim hani baskýna uðradýðýmda o dýþ sese veremediðim tepkinin ertesi içimde hâsýl olan o mayýn tarlasý ve iþte kalem ne zamanki ruhumu elime geçirse infilak etmeye doyamadýðým ve parçalandýðým kadar da pervasýz bir ýssýzlýkta daðýlan mikado çöplerinden kendime bir saray inþa ettiðimin de itirafýnda hali hazýrda ikaz etmekle mükellef ruhumdaki kora eþlik eden sýrlarýn da serildiði þehrin surlarýnda ansýzýn simamda açan güneþ gibi.

Közünde saklý ateþ gibi.

Ve o kör noktasý ruhumun aynasýnýn fark edemediðim ve iþte kendimle her çarpýþtýðýmda hesabýný verdiðim ömrün bestesi iken sessizlik gücüme giden bunca tepkisizliðin de tepki mahiyetinde kalemimin yazdýklarý.

Ben öylesine bir minvalde saklýyým ki:

Darmadaðýn olmuþ ömrün külliyesinde bazen bir mülteci gibi bazense özgür bir ruh ve iþte dominant duygulardan ördüðüm hüzün yeleðinde sökülen dikiþleri iken yüreðimin sonu gelmek bilmeyen ve saðdýcým olan göðün ýþýltýsýnda kendimi kaybettiðim kadar kendimden kaçmanýn da dik alasý iken kalemle eþleþen sözcüklerin ç/aðrýsýna kulak verdiðim kadar kuluçkaya yatan þiirlerin ön sözüne yazýlacak hikâyeler bahþetsin diye Tanrý aralýksýz süregelen arayýþýmda kalbim infilak ettiði kadar düþkün iken yazmaya.