Günler günleri kovalýyor,kardeþim daha iyi olmaya baþlýyordu.Vahide teyze de bir iyi bir kötüydü.Hastane psikolojisi olsa gerek,oldukça stres yapýyor,arada mehmet amca da nasibini alýyordu...

Yine oldukça stresli olduðu bir gece,vahide teyze hayat arkadaþýna durmadan üþüdüðünü söyleyip, üzerinde ki yorganýn yetersiz geldiðini,daha kalýn birþeyler örtmesini istiyordu.Mehmet amca,"vahidem,hava çok sýcak,ben üzerimdekilerle bile terlirem,sen nasýl üþirsen?"vahide teyze,"anam anam sen alevlenmiþsen,výy sanki delikanlý,neydim terlirsen,ben üþürem ört beni,bul birþeyler hele"...
Mehmet amca eliyle "ne yapayým" dercesine bana gülümsedi,ben de ona...Sonra dolabý kurcalamaya baþladý ,vahide teyzenin hýrkasýný buldu,onu da iyice sardý sarmaladý..

Ertesi gün yine annem aldý refakatçýlýðý.dönüþümlü olarak kalýyorduk kardeþimin yanýnda.Yine mehmet amcanýn dýþarýda olduðu,annemin de vahide teyzenin yanýnda bulunduðu bir anda odanýn telefonu çalmýþ.Arayan vahide teyzenin Almanya'daki kýzýymýþ.Annemden vahide teyzenin durumu hakkýnda bilgi almýþ ve annem "biliyorum hanýmefendi bana düþmez ama vahide haným arada kötü oluyor,sizden en ufak bir yakýnmalarý söz konusu deðil yanlýþ anlamayýn ancak yine de annenizi ziyarete gelseniz iyi olur "demiþ.Bunun üzerine kýzý da anneme teþekkür edip en kýsa zamanda yola çýkacaðýný söylemiþ.

Kardeþimin son gecesiydi hastanede,ertesi gün taburcu olacaktý çok þükür.Vahide teyzeme uðrayýp hal hatýr sordum,iyiydi maaþalah.O da bana elifi (kardeþim)sordu.Müjdeli haberi verdim,o da çok sevindi ve"gýzým,ben yaþýmý baþýmý almýþam,az çok görmüþ geçirmiþem,amaa elife çok üzülüyordum.Allah'a hamd ola ki çýkar hastaneden"
dedi.Gecemiz sakin geçti,mehmet amcayla dýþarýda çaylarýmýzý içip son gecenin hem sevincini hem de burukluðunu yaþýyorduk...

Gitme vakti gelmiþti,çýkýþ iþlemleri ile koþuþturmadaydýk.Vahide teyzemin de diyaliz saati oluþundan son kez görüþüp vedalaþamadýk,aklým hep onda takýlý kaldý...
Bir hafta sonra kardeþim muayene için tekrar gittiðinde vahide teyzeyi yoðun bakým ünitesine almak istediklerini ancak kendisinin direnip,istemediðini öðrenmiþ ve ne yapýp edip hastaneden imza karþýlýðý taburcu olmuþ.Annemden öðrendiðime göre,daha önce de yoðun bakýmda yatýþý esnasýnda yanýnda ölüm vakasý gerçekleþtiðinden çok korkuyor ve orada bulunmak istemiyormuþ. Þuan ne durumda çok merak ediyorum.Hastane kayýtlarýndan bir þekilde ulaþmayý düþünüyoruz...

Hayat koridorunda beraber yürümeye baþlayýp beraber devam edebilmek!
Beraber geçirilen gençliðin ardýndan yadigar kalanlara sadýk olabilmek!
Koridorda sönerken ziya gözlerini birbirine kilitleyip el ele gülümseyebilmek!
Bitmeyen sevgi ve ahde vefa ...
Sonunda sonsuzluða beraber yürüyebilmek !
Vahide teyze ve Mehmet amca býraktýðýnýz derin izler sizden hatýra ve ben sizi unutmayacaðým...