Kir
Yağmur damlaları, geride bıraktığım karanlığı ardı ardına yarıp yere, yerde ölüm kuyusu andıran bulanık suya dalıyorlardı..Düşüşlerine yansıyan yorgun sokak lambaları, ölümlerini bütün detaylarıyla ruhuma aks ediyorlardı.İçimi esir alan günün yoğunlaşmış, içinden çıkılmaz baskısı,bir an evvel eve varmamı kamçılıyordu adeta.Bir an olsun nefes alıp hayatı anlamıyla soluklayabilecek miydim?Sörgüsü bile olmayan köhne simasıyla beni karşılayacak olan kapımdan içeri girmemle beni takip eden,an be an sinemi kemiren duygularım kapıdan dönecekler mi?
bulut dansları;
yıldırımlar, şimşeklere inat,
dövüyur bedenimi, günü geride bırakarak.
kaçıyorum.....
hayatı selamlamadan,
geceye merhaba diyerek.
düşmüş peşime yine,
yağmur damlaları,
gökten anlaşılmaz fısıltılarla.
ıslak bir kedi,
karnı aç,
toplarken çöplerin son kalıntılarını,
düşüyor,düşüyor,
izdüşümlerine yalnızlığımın.
karanlığını süpürün,
dostlar!
bu sokakların.
görüyorum,
genç delikanlılar,çocuklar,genç kızlar....
düşmüş izlerime,
karanlığa bıraktığım.
abdulhalim eken
08/06/2010
diyarbakır
(
Kir başlıklı yazı
abdulhakim-e tarafından
8.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
