“…Mayýsýn on ikinci Salý günü Sultanahmetteki Maliye evrak hazinesinin
önünde (20–30) kadar araba sýralanmýþ kapýnýn önüne büyük bir baskül konmuþ,
bir takým çemberlenmiþ kâðýtlar tartýlýyor ve hamallarla bu arabalara konuluyor
ve Sirkeci istasyonuna taþýnýyordu. Bu ameliye esnasýnda bunlardan birçoklarý
da sokaklara dökülüp saçýlýyordu.
Bu binanýn önünde Sultanahmet tramvay mevkiine kadar olan yol birçok
vesikalarla dolmuþ ve örtülmüþtü. Bilhassa tapu dairesinin önündeki bunlar bir
yýðýn teþkil ediyordu.
Bu sýrada bir ses yükseldi. Bu Hazine Bekçisi Bekir Aðanýn sesi idi. Yoldan
arabalarý ile geçen çöpçülere çýkýþýyor, vazifelerini yapamadýklarýný söylüyor, yol
üzerindeki kâðýtlarý süpürmelerini ihtar ediyordu.
Çöpçülerde cevap veriyor, kâðýtlarýn çokluðundan þikâyet ediyor, akþama
kadar çalýþsalar bitiremeyeceklerini anlatýyorlardý.
Nihayet çöpçüler bu kâðýtlarýn bir kýsmýný toplayarak Kumkapý sahillerine
atmak üzere kaldýrmaya baþladýlar…” (Son Posta Gazetesi, 4 Haziran 1931)

Son Posta Gazetesi, Osmanlý Arþivlerinin Bulgaristan’a “kuru ot ve paçavra fiyatýna,
okkasý üç kuruþ on paraya” (3.10 kuruþ) satýlmasýný olayý bu sözlerle okuyucularýna
aktarýyordu. Gazeteler de “20. Asýrda Hülagü Faciasý” olarak nitelendirilen olaya bizzat þahit
olanlar veya bir yerlerden duyanlar inanmakta zorlanýyorlardý. Tarihte Hülagü faciasý olarak bilinen olay þu þekildedir; “Moðol hükümdarý Hülagü, Baðdat’ý aldýðýnda ilk olarak Baðdat Kütüphanesini yakarak tüm eserleri Dicle Nehrine attýrmýþtý. Bu talandan sonra hepsi el yazmasý olan kitaplarýn mürekkeplerinin Diclenin sularýna karýþtýðý ve nehrin günlerce bulanýk aktýðý biliniyor. Baðdatlý þairlerin yüzyýllar boyunca kendilerini üzen kiþiler için þiirlerinde Hülagü müsün ey kafir? ifadesini kullanmalarý da olayýn vahametini anlatan bir baþka bilgi. Eski Baðdat Kütüphanesi baþta Aristotales ve Sokrates olmak üzere antik dönem Yunan düþünürlerinin Arapçaya çevirilen eserleri ve Süryani yazarlarýn elyazmalarýyla Baðdatýn (Þu anda ABD ve emperyal güçlerin kirli çizmeleri altýnda ezildiðine ve kirlendiðine bakmayýn) dönemin en önemli bilim ve kültür merkezlerinden birine dönüþmesini saðlamýþtý..
Fakat dünya tarihinde eþine rastlanamayacak þekilde, bir ülkenin nerdeyse 600 yýllýk
tarihi birikimi, bir milletin hafýzasý ve birçoðu altýn yaldýzlý, el emeði, göz nuru tarihi
belgeleri, maliyeye gelir getirsin diye kuru ot fiyatýna satýlmýþtýr. Üniversitede hocamýz bu arþivlerden Avrupa üniversitelerinde Türkoloji Kürsülerinin kurulduðundan bahsederdi. Bu gün geçmiþimizle ilgili birçok bilgiyi Macaristan ve Bulgaristan’da ki bu kürsülerden elde etmemiz ne acý deðil mi?