adremeus’ tan sesleniyorum,
ben zeus’tan uzandım,
zeusun kızıydım lanetlendim, indirildim göklerden
ve bir gence aşık oldum,
ben ölümsüzdüm
oysa,
ölümlü,
sevmiştik birbirimizi
adremeus’tan…
evlendik,
çocuklarımız oldu bir erkek, bir kız
ben tanrıçaydım,
oysa sevdiğim ölümlüydü
roma’ lı bir komutan gibi…
ben dayanamadım onu yokluğuna
zeusun huzuruna çıktım
ölümlü olmayı diledim,
olmaz dedi ,tanrıların tanrısı gürledi
ben vazgeçmedim
dayanamadı ve bana ölümü verdi
ama çocuklarım onundu
razı geldim
ölümüme,
ölüm tanrısı
sunakta kurban olsun diye hüküm verdi
ben mutluydum
çünkü adremeus’a kavuşacaktım
ölüm vız geliyordu,
çünkü ben ölümü tanımıyordum,
ölüm hiç acıtmadı canımı,
sevdiğimden ayrılmak kadar
sevgi her derdin ilacı
ne tanrı'da ,nede tanrıça'da
gönlünüzde bulunuyor
sevgisiz yaşanmıyor
ölüm bile korkutmuyor seveni,
ben asırlar öncesinden geliyorum belki de sana
zeus’tan beri ben sürgündeyim
ben zeusun kızıydım,
zeusun şimşeklerini üstüme çektim
savaştım bir tanrıyla
tanrıçalar adına
ben hala savaşımı vermekteyim
biz dünyada ölümlüyüz
ama destansı savaşımız hep yazılacak
Not:adremeus/Edremit in mitolojideki adı
İda/Kaz dağlarının mitoljik adı