Online Üye
Online Ziyaretçi
Uzaklardayım
iklimler ötesi bir hiçlik içinde
sensizlik çöllerinde direniyorum yokluğuna
sessizliği giyinip isyana bürünüyor yorgun yüzü gecenin
yoksun
durdu zaman sustu aşk
anılar geçiyor gözlerimin önünden boynu bükük kırgın
avuçlarımdan kayıyor hayat mai bir su damlası misali
tutamıyorum
Sensizliğe alışamadım
Yürüdüğün kaldırımlara , saatlerce dalıp gittiğin ummana
Sensiz doğan güne bile düşmanım şimdilerde
Her şeye
yoksulluğa açlığa alıştım da sensizliğe asla
Gökyüzü griye dönmüş yüzünü bak
güneş bulutların ardında mahcup
Aşkın rengi soluk
sevgi ağıtlar tutturmuş yüreğimde
ne bir ses ne bir nefes
yokluğunun isyanı büyüyor gitgide
Kim ayırdı bizi bizden, içimden kopanda neydi böyle
sensizliğe mahkûmum şimdi
Dilim lal gönlüm viran ince bir çizgide gidip geliyorum
Dertler sofrasında acı var bugün
sensizliği avutuyorum isyan ediyor gözlerim
Kanıyor giderken ruhumda bıraktığın yaralar.
Sana beddua edemiyorum
zamanla alışırsın diyorlar
Ne dersin sen alışabildin mi bensizliğe?
Duyar gibiyim mümkün mü unutmak
Böyle bir aşkı söküp yüreğimden bir çırpıda atmak diyorsun
Hadi dön öyleyse ne duruyorsun
değsin gözlerin gözlerime bakışların can versin yine yüreğime
Sensizliği azad edelim biz olalım yeniden
Yeşersin tüm umutlar güller açsın aşk bahçemizde
Boyayalım sevgiyi doğanın tüm renkleriyle
Ne dersin en sevgili hadi bekliyorum
Yazarın
Önceki Yazısı