yýllar öncesinden görevimin ilk yýllarýnda bana verilmiþ bir hatýrat sizlerle paylaþmak istedim.bunlarý yazan genç kýz yýllar öncesi,hayata veda etti ben inanýyorum ki bu genç kýzýmýz bana her gün yýldýzlardan gülümsüyor;

bir akþam nöbetimi devralmýþ hastalarýmý dolaþýyordum,

þakalaþýyor onlarý gülümsetmeye çalýþýyordum,

iþim bitince nöbet odama çekilip çayýmý demledim kitabýmý elime aldým,

sakin bir gece olacak dedim kendi, kendime.....

bir ara koridorda bir çýðlýk sesiyle irkilerek yerimden fýrladým

bir kadýn, dizlerini döverek yetiþ hemþeri haným ne olur gýzýma bir þey olvedi,

anayamadým.

bir köylü kadýný, tertemiz bir ananýn yüreði çýrpýnýyordu

ona susmasýný söyledim kýzýn odasýna girdim,

nefes alamýyor çýrpýnýyordu þuuru kaybolmuþ kendinde deðildi.

doktoru aradým, bende kýzý rahatlatmaya çalýþýyorum,

bu arada oksijen veriyorum az sonra doktor koþarak geldi.

durumu görünce solunum yetmezliði, hemen ameliyathaneyi hazýrlayýn

koþuþturmaca baþladý…

bu arada size bu genç kýzýn adýný da söylemekte bir mahzur görmüyorum.

adý deniz, can denizi ameliyata aldýk  ve beklemeye baþladýk,

anneyi yanýma alarak odama götürdüm onu sürekli kontrol ediyor,

teselli veriyordum.

bir bardak çay verdim eline, sýkýntýlýydý ,

dua et dedim , annelerin duasý meleklerin duasý gibidir .hemen yerine ulaþýr niyetim onu sakinleþtirip hikayeyi öðrenmekti.

istediðim oldu sordum anneye ne oldu da deniz böyle yaralandý diye,

anlatmaya baþladý o güzel anadolu þivesiyle,

onu dinliyordum o anlattýkça içimin acýmaya baþladýðýný hissediyor ve belli etmemeye çalýþýyordum.

hikaye þöyle; deniz üniversitede okuyor ikici sýnýf siyasal bilimlerde, bir erkek arkadaþý varmýþ isimleri ayný,