Bağrıma bir yara kondurdu gitti


Derdimi dökmeye yetmiyor gücüm
Yâr dediğim yaram yandırdı gitti
Bir günde ağardı simsiyah saçım
Mecnun diye beni andırdı gitti

Başına pervane oldum olmadı
Gülerek yüzüme nazâr kılmadı
Nefesim yoruldu derman kalmadı
Ateşler içinde dondurdu gitti

Neyleyim baharı neyleyim günü
Kapandı ümidin duvarla önü
Zannettim geliyor dünyanın sonu
Seviyorum diye kandırdı gitti

Deste deste güller deremedim ki
Gönül otağına giremedim ki
Bu işin sırrına eremedim ki
Küreksiz kayığa döndürdü gitti

Ela gözlerinin bakışı mizân
Gözüne baktıkça kalmıyor izan
Yaradan aşkına bu nasıl suzân
Bağrıma bir yara kondurdu gitti

Bir saza bir dağa vurdum başımı
Sakladım görmesin ağyâr yaşımı
Yerle yeksân etti ömür kuşumu
Çile kuyusuna bandırdı gitti

Dökülmüş eline sürdüğüm kına
Yüzünü saklamış gelirken suna
Unut diye haber göndermiş bana
Kaf dağından beni indirdi gitti

Meğerki yalanmış ahdinin şanı
Sağ yanın yanında boş imiş yanı
Ben istemem gardaş vefasız canı
Alıp yar başına bindirdi gitti

Varıp selam edin o zülf-ü yâre
Ne çıkar sinemi etse de pare
Ciğerim yanıyor bulunmaz çare
Ümit güneşini söndürdü gitti

Aşığın derdinden Bülbül lâl olur
Yârini yitirse kuru dal olur
Hey Makberî seven böyle hâl olur
En son ecelime yendirdi gitti


Makberi – Ahmet Akkoyun………..25/05/2009……23:45…..İst
( Bağrıma Bir Yara Kondurdu Gitti başlıklı yazı Ahmet Akkoyun tarafından 5/26/2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.