Online Üye
Online Ziyaretçi
…gökyüzüne her baktığımızda gökkuşağını görebilsek keşke…
/’mavi umutlarla’ bakabildiğimiz an değiştiriverecekmişiz sanki dünyayı
apansız, saf ve lekesiz çırpınışlarla kalan ve kanayan yanlarımızı...
ahh güzel gözlü, u/mutlu, yarınlara hevesli güzel çocuklar...
neredesiniz?
kıyılarımızdaki deniz kabuklarını toplama!ya mı gittiniz ?
ahh çocuklar nasıl güzelsiniz öyle
hadi, dönün artık kirli şehirlerin ahesteliğine, telaşlar sizi bekliyor, gereksizce... /
endişelenmeyin
çakıl taşlarıyla örülü patikalar var hala
yakılmamış ormanlar ve yosunlu ağaçlar
bahçedeki dut ağacı da duruyor tüm heybetiyle
içinden deniz yıldızı topladığımız denizler
ve yazılmamış/yaşanmamış çok masal var daha
Hünkâr’ın sahibi Musa amca hala bizim sokakta oturuyor
çimler duruyor, banklar duruyor, kaydıraklar duruyor
gökyüzüne uçtuğumuz salıncaklar ziyaretinizi bekliyor
kentler epey yoruyor düşlerimizi ne deseniz haklısınız
ahh çocuklar haklı olmak yetmiyor bazen biliyorsunuz
daha gidilmemiş köyler var uçurtma uçuracağınız tepeleriyle
bilseniz nasıl misafirperver…
ahh çocuklar büyümek zor, büyürken büyüttüğümüz acılar
ve küçülen sevinçler yitik!
geçmişi anımsayınca, gideceğimiz gelecek adına
gökkubbeye her baktığımda
yatıştıramasam da ümitsizliğimi;
‘kuşlar uçuyorsa hala ve kelebekler çiçekleri kokluyorsa hevesle’
karamsarlık s/özümüze yük olur, yakışmaz ümitsizlik bize…
demek ki;
bir umut var hala
ayazdan çatlayan dudaklarınızın tebessümü uğruna
bir umut var hala
gülen gözlerinizin hatrına…
/hayal kurduğunuz için kim suçlayabilir/yargılayabilir düşlerinizi
şimdi uçurumdakilere haykırıyorum
büyüyüp sevincini yitiren mühürlü tenhalığa doğru;
’heyy, oradan düşeceksiniz!’/
fulya/ocak2011