...
’İnsan, bir an önce kargaşasını,
kendine anlam veren bir düzene çevirmezse,
yıldız doğurtamazsa karanlığına,
yok olacaktır.’
Friedrich Nietzsche
bırak onu olduğu yerde
dön ve geride unuttuklarına bak
çürüyen ömrüne
uçup giden avare günlere
mızıkadan çıkan sesin hüznüne
düşün ve hayıflan
kimse zuhur etmiyor
böyle yarılınca için
öyle geveze ki dilin
keşke diyorsun keşfedemediklerin için
kalbin
siyaha aşina yurdunda sallanıyor
sonra kavi bir keder kaplıyor duvarların soğuk yüzünü
kadim ölümler peydahlıyorsun çatlayası beyninde
sen en çok kendine ölüyorsun
bekliyorsun ki geçecek
bekliyorsun ki gelecek
’gelecek de bir gün geçecek’ çok sonra
öteleri öteliyerek anın hevesine koyuluyorsun
yazarken her şey kolay
yaşarken yangın
-bağışlanıyorsun-
her yangından sağ çıktığına şaşırıyorsun
ama iltihaba meyilli yanıkların
giyindiğin güç maskelerinin altında sızlıyor
acının duvağını kaldırıp ah’ından öpüyorsun
bir yaşamak tutturmuş gidiyorsun
kaç ninni söylüyorsun rüyalarına
kaçını aklında tutup uyuyorsun
kaç masal avutuyorsun koynunda
denize düştükçe yılana öykünüyor
tüm soğukkanlılığınla dünyayı yutmak istiyorsun
serseri olup her şeye kafa tutmak
şamatacı kalabalığın arasından
ustalıkla süzülüp sıyrılmayı diliyorsun
al sana siyah beyaz bir fotoğraf
_____________________________
pencereden hayatı izleyen devler
sen sokakta ip atlayan çocuk
-ispat isteme artık; inan-
aynan kırık görmüyor-mu-sun
______________________________
fulya/aralık2011
(
Kadraj başlıklı yazı
Fulya Codal tarafından
25.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
