Ey sebebi hikmetinden maruf !
Ey gözlerimin uçsuz bucaksız mülkü !
Dillerimin gezgini,
İşte geldim,işte gidiyorum demeden
Sar beni arşa kadar.
Ben değil miyim seni yaşanır kılan,
Ben değil miyim sana aşkı,nefreti katan
Ve seni kendime göre döndürüp duran.
Sen ne isen,ben de o idim,
Sen bir toz zerresi var-yok arası,ben alak,
Boyun eğdirip buluşturmadı mı bizi
Gönlünce Rab.
Sen kendine göre yanarsın,
Yanarsında,sadece can yakarsın,
Deryalarından bir damla düşmez iken
Eşrefi mahlukat olup gönlüme akarsın.
Ey gönlümden ulufe verdiğim !
Ey alın yazımın yazıldığı yer !
Ben olmasam tahtında,sen neylersin,
Yoksa ; övgüsüz,yergisiz
Fasit dairende dönersin.
Ara sıra dem vururum senden
Kapılar açar,kapılar kapatırım,
Bazen bir kelebek uçurur
Bazen bir gül derlerim.
Zamanı takvim yapraklarında dondurur,
Dünlerini,bu günlerini bir bir geçerim.
Solgun yüzüm düşünce aynalara
Yılların verdiği yorgunluğa aldırmadan
Sorarım kendi kendime;
Ben kimim ?
Nereden geldim,nereye gidiyorum ?
