Online Üye
Online Ziyaretçi
Okyanusun maviliğinde,
Derinlerdeydi kendi kendine.
Mavinin kızıydı,
O, bir denizkızıydı.
Yüzerdi bir başına,
Uçsuz bucaksız okyanusta.
Arkadaştı büyük, küçük bütün balıklarla,
Gün olur yarışırdı, bir yunusla,
Gün olur dolaşırdı, balinanın sırtında.
Yine de mutluydu, bir başına hayatında.
Bir gün…
Kendi kendine yüzerken,
Ağ takıldı kuyruğuna birden.
Çırpındı, çabaladı kurtulmak için,
Çok canı yandı, haykırdı,
Korkuyla arkadaşlarını çağırdı.
Duymamıştı sesini kimse,
Çıkıyordu yavaş yavaş yüzeye.
Deniz kızının süzülen gözyaşları,
Taşırdı bir anda okyanusları.
Ağ çekildi kıyıya,
İçinde denizkızı çırpınmakta.
Yaşlı gözlerle, ürkek bakıyordu,
Kendisini yakalayan adama yalvarıyordu.
“Bırak beni gideyim maviliklere,
Yaşayamam ki ölürüm ben böyle”
Adam kulak asmadı hiç, bu sözlere,
Deniz kızıyla eğlendi gönlünce…
Çaresizce uzandı kumsala,
Gözleri daldı mavi okyanusa,
Hıçkırıkları düğümlendi boğazına,.
Adam dayanamadı, insafa geldi
Mavi sulara salıverdi,
Son bir kez baktı adama minnetle,
Daldı okyanusun derinliklerine.
Kendi dünyasında,
Mavideydi yine…
03.02.2008 Sevgi SALMAN