Online Üye
Online Ziyaretçi
1.
Kapkara gözlerde
Karanlık yoktu
Ay doğmamıştı daha
Ama aydınlıktaydı…
Oysa gözlerimin mavisi
Denizleri yalardı…
Işık bendeydi ve
Güneş benden doğardı
Ve kapkara gözler,
Her daim küfür kokardı..
2.
Işığı benden bilirdim
Ayın parlaklığını, güneşi…
Mevsimleri, renkleri
Her şey bende başlar
Bende biterdi…
Aynalar ben istersem
Gülerdi…
3.
Ben diyorum Tanrım ben,
Renkleri bana vermiştin…
Işığı bana serpiştirmiştin
Maviler bendeydi,
kırmızının alevi bende…
Aydınlanacaksa karanlık bende
aydınlanacaktı…
Oysa şimdi o gözlerde,
En sefil renk
belirmekte…
4.
Kapkara gözlerde
Karanlık yoktu…
Ve o gözler parlamakta
Bir bulut hafifliğinde,
Sineme çarpmakta…
Dağılmaktayım
buz parçaları gibi
Renklerim soluyor,
Güneş yeniden mi doğuyor?
Hayır hayır…
Alevim kaybolmuş
Mavilerim kararıyor,
Ah o gözler, kabusum olan gözler,
Bir köşeden bana bakıyor..
Ben çöküyorum..
O, şefkatli bir elle sarılıyor..
Bir rahmet çevirmekte onu
Ve kapkara gözleri
Aydınlıkla kapanıyor…