Takvimler hangi mevsimi

gösterir bilmem

Belki de yaðmurlar yaðýyordur

sükunu damýtamayan harflerin üstüne

Mutludur insanlar

kaybedilmiþ sevinçlerden habersiz

bir bayram arefesinde

Ay ýþýðý göðün avuçlarýnda raks ederken

kalbim bir çið tanesini beklemekte

Gecenin en ince yapraðýný seyrederek

badesinden kederin bir kez daha içmekte

Yüzünü topraða dönen her çiçek

çileyi mektep bilsin burada

Huzuru yakalayabilmek ümidiyle

dolaþmasýn ayaklarýmýz boþuna

Gurbet hicrandan ibarettir aslýnda

Ayýn on dördünde ýþýk sularý

sýrmalý makasýyla kesmekte

Dilim lâlde duruyor                       

sihirli ikliminde sözün tutulmuþ

Kýrmýzý bir gül ahtý var gibi yârine

dikenlerle kuþatýlmýþ dalýnda

ölene dek susmakta

Gözlerimi kapattým bir gece

Araf’ta buldum kendimi

Ne bir adým ileri, ne de bir adým geri

“Baðýþla bizleri” dedim uykumda “Ya âlemlerin Rabbi”