Sevdaya çalıyordu gözlerinin rengi,
Başak, altın sarısını saçlarından,
Buğday, rengini teninden alırken,
Hafif; kumrallığının yanında ne de ağırdı.
Güneş kıskanırdı sanki, daha bir içine kapanırdı,
Ayın akça yüzü gökyüzünde nasıl da asılırdı,
Yıldızlar haline yanar, geri sönmeye utanırdı,
Ne mevsimler sensiz geçer, ne de saatler çalardı.
Sokulmaya utanır, üflemeye kıyamazdı rüzgar,
Seviyorsun diye beyazını sana ayırırdı bulutlar,
Saçlarının dibinde saklanırdı özgür yağmurlar,
Çekerdi sinesine çiçek kokusunu taze baharlar.
Aysel AKSÜMER
(
Tabiatı Güzele başlıklı yazı
AyselAKSÜMER tarafından
18.07.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
