Vahâyfa
Gözlerin sürgünümü veriyor bana
Kelimeler beni darağaçlarına sürüklemiş
Suçlu bağrımdan urganlar birike duruyor
Şimdi celladımdan merhametler dileniyorum
Elimde büyüttüğüm çiçekler bu yüzden soluyor
Hala gülbahçesinde murad kalmak isterim
Ve ben ölüyorum vahâyfa tıpkı sen gibi
Girdabıma düşen yokluğun ateşleri veriyor
Soluk soluğa adımlarımı seyrettiriyor
Vahâyfa susmadan yazıyorum şimdi şiirlerimi
Şiirlerim ki senden dolayı yetim kalmış
Mısralarım öksüzleşti yokluğuna bir bir
Ve şimdi Vahâyfa senden temenniler bekliyorum
Ölü ruhumun içinden bir sen diliyorum hep