Çarmıha gerilmeden önce
Sapsarıydın sen
Hüznümdün
Yüzümdün Eylül...
Şimdi
Nerenden bakılsa acı...
Nerene dokunulsa yalnızlık...
Hangi dalından tutunulsa hazan...
Oysa nefessiz kaldığımda sana sığınır
Sende soluklanırdım ben
Hüzünlerimi sende dağıtır, sende ağartırdım
Anlardın beni
Hüznümdün, yüzümdün sen...
Sonra kalemime sarılır
Seni yazardım
Hece hece... Mısra mısra...
Yazılarımın duruluğu içimi ferahlatırdı
Şimdi ise hüzün veriyor bana yazdıklarım
Boz bulanık mısralarım içimi karartır oldu...
Oysa bir zamanlar;
Yanarcasına tutuştuğum bir sen vardın
Bir de sevgili, beni en çok anlayan...
Sonra ne oldu bilmiyorum, ne oldu da ayrıldık biz?
Ayrılığın rüzgarlarına yenik mi düştü sevdamız?
Çok mu şiddetli esiyordu(k) da
Bir dal bulup tutunamadık
Savrulup durduk ordan oraya...
Ve sonunda dayanamadı(k) koptu bu sevda
Yaprak yaprak döküldü(k)
Şimdi yine
Geldiğim yere geri dönüyorum
Ağır aksak adımlarımla, Eylül'üme...
Merhaba gün
Vecrin ilk ışıkları ve mevsim sonbahar
Aylardan Eylül
Bir adımsa! Hazan
O kadar alışığım ki ben bu ada
Hiç yabancılık çekmediğim adımla
Hazanı soluyorum ben yıllar yılı...
Alışık olmadığımsa
Yalancı baharlarmış
Tüm yalancı baharlar
Hepinize
Hepinize elveda...
Kardelen
Serap Sönmez
(
Hazan başlıklı yazı
KARDELEN tarafından
29.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
