Dut kokulu özlemler devşirdi yalnızlığım

Şehrin gürültüsünde bir sessizlik kadar

Hüznü teğet geçemeyen bir yetimdi ellerim

Adını tüm yalnızlara ezberlettim

Duvarlar, kaldırımlar, loş ışıklı sokaklar

Ve ben; sana dut kokulu yalnızlıklar devşirdim…

 

 

Düşen bir yaprak kadar mahzundu sözcüklerin

Durmuş bir zamanda sükût senfonisi gözlerin

Bense bir dut ağacıyım bir şehre yaslanan

Gözleri kan ve düşleri yalan olan

Gözlerime bak, bu son demidir yaşamanın

Gözlerime bak; gözlerine bakmak kadar yaşamak…

 

 

Gözlerin gözlerimin ebedi limanıdır

Ve her liman yeni başlangıçların ilk durağıdır

Ve ben süzülürken bu geminin rıhtımından

Kelimeler dökülür bir şairin dudağından

“Saat on ikidir söndü lâmbalar

Uyu da turnalar gelsin rüyana”…

 

 

MEVLÜT KARA

4 Haziran 2012

Birecik

( Dut Kokan Şehir başlıklı yazı MEVLÜT KARA tarafından 6/4/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.