CANIM ACIKTI!
Ah nasıl da gurulduyor kalbim. Hafif bir ağrıda var sanki. Anlamıyorum ki yoksa ağrı ile karışık acı mı hissettiğim. Açlıktandır diyor annem. Ya değilse! Hasta mıyım ne?
Anneler haklıdır her zaman. Annem demişse kalbim acıkmış olmalı. En büyük spesiyali de sevgi, ya da aşk. Uf be anne aşk iştah keser acıya acı, açlığa açlık katmaz mı?
Bir
çaresi olmalı ne bileyim hafif aperatif; sıcak bir selam, selamın getirdiği
içtenliğe dayanan bir saygı gibi. Ama bunlarda yetmez ki kalbimi yatıştırmak için.
Hadi diyelim ki canım kalbime söz geçirdi. Yatıştırdı onu. Peki, kendisine söz geçirebilecek mi? Canım mis gibi bir dost çekiyor şimdi de. Yanımda olsa şu an biraz dertleşsem geçecek belki sancısı. Ne arsız bir canım varmış benim. İstekleri bitmiyor bir türlü.
Hayat lokantasında saygı masasına rezerve yaptırmak istiyorum.
Hey Hayat!
Canım acıktı!
Ne!
Yalan, riya, dolandırıcılık, bir de sırtından bıçaklama, şefin spesiyali mi?
Şerefsizlik de pek mi revaçta?
Demek bunlar daha çok ilgi görüyor bu son zamanlarda.
Yok, ben almayayım içim kaldırmıyor bunları…
Hatta sonrasında lavaboda alıyorum soluğu, canımın midesi bulanıyor malum.
Hayat canım acıktı:
Birazcık insanlık lütfen…
İçine de bir tutam sevgi, biraz anlayış.
Önyargıları parçalamış bir bakış.
Bir fiske saygıyı da unutma ekleyiver hemen…
Hadi ama
CANIM
ÇOK ACIKTI!
Ayşe Duran 2012/18 Temmuz
'' Yapılan tüm yorumlar kalben etkili yorumdur''