İHRAMSIZ ŞİİR



yalpaladı ayrılığın ayak izleri
kayboldu, sana tutuklu yollarda
sevginin şefkati süzülürken saçlarımdan
gölgen terk ediyordu bu şehri..



tüm cinayetleri yakıştırıyorum üzerime
toprağı taze kokan açık bir mezar eşliğinde
biliyorum
tazelemeyecek nefesimizi bir daha sigara
tutuklanmayacak cinnet saatlerimiz koyun koyuna
hediyemdir artık hatıralar
ellerimden kayan küf kokulu zamanlar




intihar etsin
içimdeki meneviş gözlü günahkar çocuk
ki cinayetlere gebe yine dilimin düşen yanı
söndür Tanrım gözlerimdeki mehtabın son ışıklarını
artık faydasız bir hiç diye

bir avuç zehir tutuyorum ellerinin neminde
ve uzatıyorum
gönül yaralarımızın dudaklarına
buyur iç diye…




alkolik harflerimin nefesi kokarken omuzlarımda
düşüyor gözlerime kurduğum t/uzaklar
düşürseydin ya adımı Arafdan gamzelerine
şafak suyuyla yıkardım yine yüzümün sokaklarını
tütsülemese çıplak tenim kendini



son bir dua et şimdi günahlarımıza kefaret
ve kimse bilmesin
gül yapraklarına saklanmış bir dikeniz
kan pıhtısı canlanırsa kanayan bir yarada
deşeleme gamzendeki göz yaşımı
gül yaprakları olsun hercâi bedeninimin kefeni
can verecekse gülsuyuyla yıkanırken, cesedim
Tanrım s u s t u r beni
( İhramsız Şiir başlıklı yazı lemide tarafından 8/9/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.