AÞKA HAZAN DÜÞELÝ

Aþka hazan düþeli har oldu gönül kârým,
 Arþa aðdý feryadým duyulmaz oldu carým.

Bölündü kýrk yerinden vuslatým yarým yarým,

Ne zaman ondum desem var oldu ahu zarým.

Gülenlerin içinde göremeyince yerim,

Hep sorarým kendime suçlu ben miyim derim,

Devri alem dönüyor bir dönmeyen kaderim,

Hakkýmý teslim eder bir gün o Mevla kerim.

Bir umut yolcusuyum umurum koca alem,
 Bir gizemli muamma sonum nereden bilem,
 Belki de çözülecek bunca kördüðüm çilem,

Hak tecelli edecek yazacak levh-i kalem.

Ýlhami’yim ezelden cefalýyým cefalý,

Bulamadým kafamý kýran taþtan vefalý,

Aç ezenden mustarip toklar zevki sefalý,

Bana hep hüsran çýkar her kim açsa bu falý.