UMUT GÜLLERÝ

Dosta  döndüm yüzümü takvim kýrk yýlý atmýþ,

Çare görüp sevgiyi göðsümde yatsýn dedim.

Viran olmuþtu gönlüm zay olmaya yüz tutmuþ,

Umuda güller ektim bari o tutsun dedim.

Gün oldu zor içinde ekmeði suya banýp,

Hüzne mahal vermeden özüm özüme kanýp,

Erimemekti gaye herkesi Hýzýr sanýp,

Cezbeyle sardým dostu bir nebze tatsýn dedim.

Basiretle topladým mahkeme heyetini,

Sabrýmla menfurlarýn gasp ettim niyetini,

Ben  zaten ödemiþtim hayatýn diyetini,

Son deminde bu caným bir ocak çatsýn dedim

Buðdaydan zerre taþý seçtim, arý eyledim,

Serdim zaman seyrine rengin sarý eyledim,

Az bulup azca yedim biraz darý eyledim,

Vereyim bir yetime bari tok yatsýn dedim.

Kör düðümdü hayatým çözdüm izaným ile,

Tarttým darasýn düþtüm vicdan mizaným ile,

Görmeden karar vermem hayali zanným ile,

Sevgimi cümle canlar ruhuna katsýn dedim.

Erdem her þeyden evla, insanlýðýn gereði,

Manevi güç vermeli saðlam kalsýn direði,

Umuda doðru çektim bu deryada küreði,

Her þeye raðmen beni yutarsa yutsun dedim.

Der Ýlhami kurtardý doðru ikrara ermek,

Ýnandým ki zevalmiþ yersiz evhama girmek,

Karar verdim ilk iþim umut gülleri dermek,

Varsýn gülün dikeni batarsa batsýn dedim.