Dedim ki ay gözel ( 6 )

Dedim ki ay gözel mercan bakýþlý,
“Bak oynadý yine, kaþ” dedi; güldü.
Manolya kokulu ceylan sekiþli,
“Tanýmam ki seni, boþ” dedi; güldü.

Kaç yiðit vuruldu hilal kaþýna,
Kaç oba kaç oymak düþtü peþine,
N’ola ortak olsam gönül aþýna,
“Bahtýna düþeni, taþ” dedi; güldü.

Dedim ki ay gözel Türk’ün has kýzý,
Kasýrgadan beter aþkýnýn hýzý,
Nasýl sevmeyeyim sendeki nazý,
“Sözlerin ne þirin, hoþ” dedi; güldü.

Yollar sýrdaþýmdýr, daðlar dileðim,
Hasretini süzdü, gönül eleðim
Seni görür görmez, düþtü bileðim,
Sen nasýl Ozansýn, coþ” dedi; güldü.

Dedim ki ay gözel, nutkumu kestin,
Aldýn gözlerimi, zülfüne astýn,
Mýzrabým sen oldun, sazýmda estin,
“Sana mý benziyor, kýþ” dedi; güldü.

Sevenin þanýdýr, ahdine vefa,
Kereminle bulur, bu gönül þifa,
Asla sitem etmem, görsem de cefa,
“Yüreðimin eþi, kuþ” dedi; güldü.

Dedim ki ay gözel, yarama deðme,
Aþkýmla eðleþip, baþýmý eðme,
Ýstersen yaðmur ol, saçýma yaðma,
” O zaman dökülmez, yaþ” dedi güldü.

Atana diz vurup, boyun bükeyim,
Sök derse daðlarý, kökten sökeyim,
Çek dersen bin türlü, cefa çekeyim,
“Gördüðün sadece, düþ” dedi; güldü.

Dedim ki ay gözel, sevdan nicedir,
Sana gönül vermek bil ki yücedir
Gayrý görmez isem, günüm gecedir,
“Sözünle eðilir, baþ” dedi; güldü,

Yaradan yaratmýþ, mâhýn eþisin,
Bulutlar vurulmuþ, düþen yaþýsýn,
Sanki talihime, Anka kuþusun,
“Sevdiysen ardýmdan, koþ” dedi; güldü

Dedim ki ay gözel, caným yanýyor,
Ya sevmezsen diye, korkum kanýyor,
Yoksa yüreðin mi, beni sýnýyor,
“Atamdan inadý, aþ” dedi; güldü

Makberî ölürse, eðer derdinden,
Aðýt yakmaz mýsýn, acep ardýmdan,
Bari sevmiyorsan, vurma sýrtýmdan,
“Olmam baþkasýna, eþ “ dedi; güldü

Makberi – Ahmet Akkoyun……03/10/2009…..21:50…..Ýst