Tarih yazanlar tarih yapanlara sadýk kalmazlarsa ne olur? Elbette ki hiç de hoþ olmayan mevzular meydana gelir. Örneðin Fatih Sultan Mehmet Ýstanbul’u fethetmiþtir. Bu bilgiye hiç kimse karþý çýkamaz. Çünkü bu sabit bir bilgidir. Bu durumda tarihçinin biri çýkýp; Fatih Sultan Mehmet Ýstanbul’u fethetmemiþtir. Fatih Sultan Mehmet Erzurum’u fethetmiþtir. deseydi ne olurdu? Elbette ki hiç hoþ þeyler olmazdý. Neden? Çünkü elmalarla armutlar ayný sepete konulamaz. Konulursa ne olur? Elmalarýn eti serttir, armutlarýnki ise yumuþaktýr. Elmalar armutlarý zedeler ve önce armutlar sonra elmalar çürümeye baþlar. Bu bilimsel bir gerçektir. Ama turplar ve havuçlar ayný sepete konulabilir. O zaman ne yapmak gerekir? Elbette elma ve armutlarýnýz varsa onlarý ayný sepete koymamak gerekir. Elmalarý sepete koymalý, armutlarý ise baþka bir kaba koyabiliriz ya da tahta bir kasaya. Elbette bu yalnýzca basit bir örnek.

Bir tarihçi çýkýp da Kanuni Sultan Süleyman Viyana kapýlarýna kadar dayanmadý, Bayburt kapýlarýna kadar dayandý. Bayburtlular evde yokmuþ gibi yapýp kapýyý açmadýlar derse bu yalnýzca tarihi çarpýtmak olur ki son derece sakýncalý bir durumdur. Bu tarihçiye bir Bayburtlu çýkýp da; Hayýr arkadaþým, biz Bayburt’taydýk ve Kanuni Sultan Süleyman Bayburt kapýlarýna dayamadý. Dayansa bizim haberimiz olurdu dese o tarihçinin hali ne olur? Elbette ki hiç iyi olmaz. Bu yüzden tarihi yazanlar tarihi yapanlara sadýk kalmalýdýrlar. Sadýk kalmazlarda durum korkunç boyutlara ulaþýr. Her insan bilir ki ikinci dünya savaþýný Almanlar kaybetmiþlerdir. Bir tarihçi çýkýp da Almanlar savaþý kazanmýþlardýr diyemez. Derse rezil rüsva olur. Tüm dünya bu tarihçiye güleceðim diye kendinden geçer. Bu Malazgirt savaþýnda Alparslan Diyojen’e yenildi demek kadar saçma bir söylemdir. Ýnsanlar madem Diyojen Alparslan’ý yendi o zaman Romalýlar neden Diyojenin gözüne mil çekti ya da madem Diyojen Alparslan’ý yendi o zaman Türklerin Anadolu’da ne iþi var demezler mi? Elbette ki derler. Demek en doðal haklarýdýr. Bu söylemin içerisinde bulunmayanlar Romalýlardan baþkasý olamaz. Bu tarihi bir gerçektir ki Alparslan Romalýlarý ve Romalý askerleri savaþ meydanýnda inim inim inletmiþ ve hatta aðlatmýþtýr. Anasýndan emdiði sütü burnundan getirmiþtir. Bu yadsýnamaz bir gerçektir. Diyojen aðlaya aðlaya Roma’ya dönmüþtür. Romalýlar Diyojen’e: Ordumuz nerede Diyojen? Ordumuzu ne yaptýn kayýp mý ettin diye sorduklarýnda Diyojen gözyaþlarýný silmiþ ve Alparslan diye birisi var O’na sorun demiþtir. Romalýlar Alparslan’ý tanýmadýklarýndan Diyojen’in yalan söylediðini düþünüp iþkence yapmýþlar, gözlerine mil çekmiþlerdir. Bunlar asla yok sayýlamaz tarihi gerçeklerdir. Çiçero’nun da bahsettiði gibi; Acý çekmemiþ olmak gerçekten de büyük bir acýdýr. Tarih sayfalarýnda ise Diyojen’in acý çektiði ortadadýr. Kenarda diyenler kendi menfaatlerinin peþinde koþan kendini bilmezlerdir.

Tüm bu anlatýlanlardan da anlaþýldýðý üzere tarihi yazanlar tarihi yapanlara sadýk kalmalýdýrlar. Tarihi yapanlar ise tarihi yazanlarý fazla önemsemeseler de olur. Aslýnda tarihi yapanlar, tarihi yazanlara hiç karýþmasalar da olur. Ne de olsa tarihi yapanlarýn iþi gücü vardýr. Tarihi yazanlarla ne diye uðraþalým ki diye düþünürler. Saygý her zaman en deðerli erdem olarak karþýmýza çýkmaktadýr. En güzeli tarihi yazanlarla tarihi yapanlarýn birbirlerine saygýlý olmasýdýr. Saygý sevgi çerçevesi içinde yaþayýp gitmelidirler. Çünkü elmalar ve armutlar ayný sepete konulmazlar.


NOT: Bu yazý BÝR ELÝMDE TEBEÞÝR HER YANLARIM GÝDÝÞÝR isimli þarký ile birlikte okunursa gayet tesirli olacaðý kanaatindeyim.