Bugün bir anýmý yazmak istedim ve ‘Recep Þahin’ isimli öðrencime ‘Aferin’ dediðimde ayaða kalkýp, yumruklarýný sýkýp, kollarýný kaldýrarak bu cümleyi söylediði an canlanýverdi gözümde…

Bursa’da her gün ticari taksiyle gidip geldiðim ve maaþýmýn yol parasýna yetmediði merkez köyden þehir merkezinde bir okula gelebilmek için Rehberlik Ve Araþtýrma Merkezi’nin açtýðý kursa katýldým, baþarý sertifikasýný aldým, Alt Özel Sýnýf öðretmeni olarak merkez okullarýndan birine atandým.

*Alt Özel Sýnýf öðretmenliðinde sekiz yýl çalýþmýþ, uzmanlaþmýþtým. Manevi hazzý çok fazla, bir o kadar da yorucuydu. Ýl içinde normal sýnýfa atanma hakkýmýzý kaldýrmýþlardý.

Kýzýmýn ÝTÜ Devlet Konservatuarý’nýn Müzik Bölümü’nü kazanmasýyla Ýstanbul’a nakil istedik. Mecidiyeköy Gülbað Selim Sýrrý Tarcan Ýlköðretim Okulu’na atanmýþtým.

Daha önce atanan bir arkadaþa yýl ortasýna kadar okumayý öðrenemeyen, sýnýf tekrarý yapan öðrencilerden oluþturulmuþ sýnýfý vermiþler, arkadaþ þikâyetçi olmuþ, huzursuzluklar yaþanmýþ.

Ýstanbul’da normal sýnýfý okutma sevincini yaþarken okul müdürü bu sýnýfý almamý rica etti.
Ocak ayýna gelindiði halde hiç bir öðrenci okuma yazma öðrenememiþti. Yýlsonunda sýnýfýn daðýtýlmasý koþuluyla kabul ettim. Onlarý çok iyi tanýyordum ve baþarýlý olacaðýmdan emindim.

Recep; on yaþýnda, dýþarda saldýrgan, sýnýfta içe kapanýk, derslerde aktif olmayan, sorumluluk almayan, çevresinde dýþlanmýþ, dört yýl içinde hiç alkýþlanmamýþ, aferin alamamýþ, okumaya geçmekten ümidini kesmiþ, iriyarý, ekonomik ve sosyal düzeyi düþük, her gün bir düðmesi kopuk, yakasýz, kir-pas içinde okula gelen, her teneffüs bir kaç öðrenciyi döven bir çocuktu.

Israrla ödevlerini kontrol ediþim, sorumluluk veriþim, sevecen yaklaþýmým karþýsýnda davranýþlarýný deðiþtirmeye, derli toplu gelmeye baþlamýþtý.

O günü ödevleri kontrol ederken Recep’in gözleri parlýyordu. ‘Öðretmenim, bir an önce ödevime bakar mýsýnýz? Bana da ‘aferin’ deyiniz, alkýþlatýnýz’ der gibiydi.

Kontrol ettiðimde gördüðüme inanamamýþtým. Defterini kaplamýþ, ödevini çok itinalý yapmýþtý. Baþýný okþadým,‘Aferin Recep, çok güzel olmuþ.’ Dedim. Öðrencilere döndüm; Bugün alkýþýn en büyüðünü Recep hak ediyor, en büyük aferin imi ona veriyorum, hadi onu kuvvetle alkýþlayalým’ dedim. O anda ayaða kalktý, kollarýný kaldýrdý, yumruklarýný sýktý: ‘YAÞASIIIIINN, OLEEEEEYYY, AFERÝN ALDIM’ diyerek baðýrdý. O günden sonra davranýþlarý tamamen deðiþti. O Recep gitmiþ, bir baþka Recep gelmiþti…

Zamaným çok kýsa, iþim zordu. Nöbetçi olduðum günlerin dýþýnda dinlenme saatlerinde dahi çalýþtým; 43 öðrenciden 40’ý okuma-yazma öðrendi. Recep de öðrenenlerin içindeydi.
Psikolojilerini çok iyi bildiðim için fazla zorlanmadým, bazýlarý için mucize olan bu baþarý benim için çok doðaldý.

Böyle sýnýflarda baþarýnýn anahtarý; bireysel çalýþmak, güven saðlamak, öðrenciye sevildiðini hissettirmek, özgüven vermektir.

Ve…
Konuþma özürlü, çok sýk devamsýzlýk yapan, belki de yeteri kadar zaman ayýramadýðým için okumayý öðrenemeyen Nevzat’ýn annesi sýnýfta kaldýðýný görünce koridorda bana hakaretler ederken diðer velilerin etrafýmda sevgi halkasý oluþturmalarý, onun adýna özür dilemeleri bütün yorgunluðumu almýþtý.

3 Ekim 08
Fatma Biber (Durmuþ)

* Alt Özel Sýnýf: Öðrenme güçlüðü çektiði rehberlik araþtýrma merkezlerince tespit edilmiþ olan öðrenciler için oluþturulmuþ sýnýf. Müfredatý hafifletilmiþtir. Öðretmenlerine özel eðitim verilir.


TEÞEKKÜRLER SÝTE YÖNETÝMÝ VE ÜYELERÝ

Tarafýnýzdan çok güzel karþýlanýp, ödüllendirildim.
Günün Yazýsý'na deðer görenlere teþekkür ediyor, saygýlar sunuyorum.