Sýcak bir temmuz gününde yola çýktý. Ayaklarý yürümekten þiþmiþti, sancýyordu. Güneþ tepesini delecekmiþ gibi hissediyordu. Susamýþ ve terlemiþti. Terden sýrýlsýklam olmuþtu. Avuçlarýnýn içi terlemiþ tuttuðu siyah çantasýný kýsmen de olsa ýslatmýþtý. Yorgundu, üzgündü, aðlamak istiyordu. Haksýzlýða uðramýþtý. Hiç bu kadar fazla sigarayý üst üste içmemiþti. Midesi yanýyordu, ne söyleyeceðini, ne yapacaðýný bilmiyordu. Çaresizlik bir balçýk gibi her yerini sarmýþtý. Aslýnda bu çaresizlik durumunu daha önce de birkaç kez yaþamýþtý. Ne yapacaðýný bilmiyordu.
-          Kanunlar bu kadar açýkken görevi kanunlarý uygulamak olan bir idari amir nasýl olur da kanunlarý çiðneyebilir. 
-          Sen nerde yaþadýðýný unuttun galiba. Bu ülke de böyle oðlum.
-          Resmen muz cumhuriyeti, bunun baþka açýklamasý yok.
-          Hani hukuk, hani adalet, hani insan haklarý, hani millet iradesi?
-          O saydýklarýn bu ülkeye hiç uðramadý be arkadaþým, sonunda sende rüyadan uyandýn günaydýn.
-          Ne rüyasýndan bahsediyorsun?
-          Büyük bir çoðunluðun gördüðü rüyadan bahsediyorum. Bu kanunsuz görevlendirme senin baþýna gelmeseydi eðer sende bu rüyadan uyanmayacaktýn. Bu rüya, bu yalanlar daha ilkokul sýralarýnda iþleniyor insanlarýn baþýna. Hukuksuzluk, adaletsizlik, adam kayýrma ve daha bir çok illegal durum gizlenip yerine güllük gülistanlýk bir ülke gösteriliyor. Hatta öyle güzel rüya gösteriyorlar ki ezdikleri, hiç saydýklarý milleti kendi askerleri haline getiriyorlar.
-          Ne diyorsun sen ya? Zaten benim caným yanmýþ.
-          Canýn yandýðý için gerçekleri gördün ya zaten. Sana þöyle örnek vereyim, bu kanunsuz görevlendirme, bu hukuksuzluk, bu haksýzlýk baþýna gelmeden önce sen devlete, devletin düzenine ve makam sahiplerinin dürüst olduðuna inanýyordun öyle deðil mi?
-          Maalesef öyle.
-          Sence hakkýný arayan insanlar, devlete karþý gelmekten çekinmeyen, kötü niyetli kiþilerdi öyle deðil mi?
-          Evet öyle.
-          Peki þimdi nasýl düþünüyorsun?
-          Elbette ki öyle düþünmüyorum.
-          Nasýl düþünüyorsun açýk açýk söylesene.
-          Açýk söylemek gerekirse benim ne devlete, ne devletin kurumlarýna, ne devlet kurumlarýndaki makam sahiplerine, ne hukuða, ne hukuk adamlarýna, ne mahkemelere ne de adalet sistemine inancým ve güvenim kalmadý.
-          Neden?
-          Neden mi? Sanki nedenini bilmiyorsun.
-          Biliyorum da söyle bakalým tekrar neden?
-          Çünkü haksýzlýða uðradým. Çünkü kanunlar bu kadar açýkken, genelgeler bu kadar ortadayken görevi bu kanunlarý uygulamak olan bir makam sahibi bu kanunlarý hiçe sayarak benim hakkýmý gasp etti.
-          Ve bunu ne kadar da kolay yaptý öyle deðil mi?
-          Evet, hiç çekinmeden þaþýrtýcý derece de bir rahatlýkla.
-          Bu makam sahibinin eðitimi hukuk üzerineydi öyle deðil mi?
-          Evet öyle, hem de dereceyle bitirmiþ okulu. Üstelik yurt dýþýna eðitime de gitmiþ.
-          Yani avrupa’daki düzeni de görmüþ.
-          Evet
-          Ve ona raðmen hukuksuzluðu kendinde bir hak olarak görüyor.
-          Evet maalesef. Allah onun belasýný versin,
-          Amin, Allah onun belasýný versin. Peki sen ne yaptýn?
-          Baðlý olduðum sendikaya müracaat ettim.
-          Evet.
-          Fakat hiç ilgilenmediler, bir kez bile aramadýlar. Ben aradýðýmda da mahkemeye vermemi söylediler.
-          Neden mahkemeye vermedin?
-          Sence nasýl mahkemeye vermeliydim? Makam sahibi benim amirim, kanunlar ondan yana. En küçük bir nokta bulup meslek yaþantýma silinmez lekeler býrakabilir.
-          Þimdi anladýn mý ülkenin sistemini? Þimdi o çok güvendiðin kanunlar seni yarý yolda býraktý mý? Baþka ne yaptýn bu konuyla alakalý?
-          Baðlý olduðum kurumun üst mevkilerine baþvurdum.
-          Peki ne oldu?
-          Hiçbir sonuç çýkmadý. Ýlgilenmediler bile. Allah onlarýnda belasýný versin.
-          Amin, Allah onlarýn da belasýný versin. Ýþte rüyadan uyandýn dostum. Gerçeðin cehennemine hoþ geldin.
-          Çok caným sýkýlýyor.
-          Neden?
-          Yaþadýðým bu durum yüzünden.
-          Bence bu çok saçma?
-          Neymiþ o saçma olan?
-          Canýnýn sýkýntýsý.
-          Böyle bir hukuksuzluk karþýnda ne yapmamý tavsiye derdin?
-          Sendika bana sahip çýkmadý diyorsun.
-          Evet öyle.
-          Býrak da bu sendikanýn ayýbý olsun.
-          Üst kurum bu sorununla ilgilenmedi diyorsun.
-          Evet.
-          Býrak da bu kurumunun ayýbý olsun.
-          Bu þikayetçi olduðun makam sahibi hakkýmý yedi diyorsun.
-          Evet.
-          Býrak da bu o makam sahibi lavuðun ayýbý olsun. Sen neden canýný sýkacakmýþsýn ki?
-          Benim anlamadýðým bu neden benim baþýma geldi, bu belayý neden ben yaþýyorum, ben ne yaptým da bu þekilde cezalandýrýlýyorum?
-          Ya hala gerçekleri görmüyorsun deðil mi?
-          Ne gerçeðinden bahsediyorsun?
-          Neden ben diyorsun, çünkü canýn yandý. Ama canýn yanana kadar neden o, neden bu demiyordun. Bu ülkede bir adaletsizlik yangýný var dostum. Yangýn senin yanýna ulaþana kadar yangýnýn farkýnda deðildin. Yangýnýn sana ulaþmamasý ise mümkün deðildi. Çünkü sen o yangýn sana ulaþmadan önce söndürmek için hiçbir þey yapmadýn. Sonunda yangýn sana da ulaþtý ve þimdi feryad ediyorsun. Feryad etmekte de haklýsýn. Geç de olsa uyandýn. Umarým yangýn kendilerine ulaþmayanlar, yanmadan önce uyanýrlar.
-          Umarým öyle olur…
            Ne kadar konuþulursa konuþulsun bu çaresizliðin içinden çýkamayacaðýný biliyordu. Yanmýþtý bir kere, ateþ ona ulaþmýþtý…