* Batan Güneş Kadar Yorgunum *


Batan güneş kadar yorgunum
giysilerimi çıkarıp atıyorum bedenimden
dağınık bir yatak, yerlere saçılmış eski fotoğraflar
anladım, yalnızlığın bir yabancı yalan olduğunu.


Sırtladım çocukluğumu omzuma
adımlarım git gide kısalıyor gövdemden
en alıngan duygularımla uyuyorum
düşündükçe düşüyorum, senin olmadığın yerlerde
ahh! benim acemi gölgem, ne çok duvarlar ördüm
besmelesiz geçip gittiğin kapılardan.


Siz kendi gel gitlerinizle oyalarken
ben, içimde söylenmemiş sözleri bıraktım sana
bir aşkın hıçkırıkları var içinde
hangi hikayeden anlatmaya çalışsam
filiz veren bir ağaca dönüşürüm
böyle bir şeymiş demek ki  baş dönmeleri.


Nuri Dağdelen
13.1.2016

( Batan Güneş Kadar Yorgunum başlıklı yazı Öz tarafından 15.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.