Okumak insanýn geliþmesini olumlu yönde etkileyen hayatýmýzda çok önemli bir yeri olan bir faaliyettir.Bireysel olarak etkilediði gibi toplumu da geliþmiþlik biçiminden fazlasýyla ilgilendirmektedir.

Bundan elli yýl sonraya gittiðimde  kaðýdýn , kalemin tarihte kaldýðý matbaanýn , kýrtasiyelerin , kütüphanelerin kapandýðý bir teknolojik diyarda kendimi buluyorum.Etrafým ; herkesin elinde bulunan küçük teknolojik cihazlardan ibaret.Kitaplar adeta yerini teknolojik aletlere býrakýp çoktan dünyadan göçmüþlerdir.Nine ve dedeler torunlarýna masal deðil de kitabýn , kalemin nasýl olduðunu anlatýyorlardý.Etraflarý radyasyonla çevrili olan bu insanlar ; yaþamlarýna tek bir kitap okumadan veda eder olmuþlardý.Çocuklar masal dinlemek yerine teknolojik oyunlarla uykuya dalar olmuþ.Kitabýn sayfalarýný çevirme zevkini algýlamadan kitap okuyan bir iki kiþiden baþka kitabýn ‘ k ‘ sini aðzýna alan yoktu.Nasrettin Hoca fýkralarýný , Cin Ali Tatilde ‘ yi okumadan çocukluk geçirmiþ çocuklar kendilerini þanslý olarak görüyorladý.

Halbuki þanslý olan þimdinin çocuklarý olan yarýnýn dede ve neneleri olan biziz  ama bunun farkýnda olanlarýn sayýsý ne yazýk ki on kiþiyi aþmýyordu.Umarým elli yýl sonra benim düþündüðüm gibi kitap yok olup gitmez.

BERGÜL BARIÞ