Kedi beslemek sünnettir. Hz. Muhammed, Uhud seferinde, ordunun önüne yavrularýný emziren bir kedi çýkýnca, kedinin baþýna ezilmemesi için bir nöbetçi dikip koca bir orduyu o kedinin etrafýndan dolaþtýrmýþ. Ve seferden döndüðünde o nöbetçiden kediyi istemiþ ve sahiplenerek adýný Müezza koymuþ. Siyah beyaz bir Habeþ kedisiymiþ Müezza. Aðzýnýn içinde üst damaðýnda lekeleri varmýþ. Bu sýk rastlanmayan damaðýnda leke olan kedilerin Müezza'nýn soyundan geldiði kabul edilir. Müezza, muhtemelen bir sokak kedisiydi ve Mekke'nin sýcak kavurucu çöl sokaklarýndan Hz. Muhammed'in ilgisi ile kurtulmuþtu.

Hz. Muhammed, kedisi Müezza'yý o kadar çok severmiþ ki, Müezza bir gün sedirde oturan Hz. Muhammed'in giysisinin ucunda uyuya kalmýþ. Her kedi dostu gibi uyuyan bu güzelliðe kýyamayan Hz. Muhammed, Müezza'yý uyandýrmaktansa giysisinin ucunu usulca keserek kalkmayý tercih etmiþ. Hz. Muhammed, kedisi Müezza içtikten sonra kapta kalan su ile abdest alacakken Sahabe-i Kiram Ebu Nuaym "Ya Resul o sudan kedi içti" deyince, Resulullah "Onlar en temiz aðýza sahiptirler" buyurmuþ ve abdest almýþtýr (Hadisi Nakleden Peygamberimizin eþi Hz. Aiþe).

Sahabelerden biri bir gün Hz. Muhammed'e söylemiþ:

"Pis kedileri toplayýp kulübesinde bakýyor!" demiþ. Hz. Muhammed o anda bir þey söylememiþ. Hz. Muhammed Ebu Hureyre'yi daha sonra sokakta görmüþ, bu zât bir kedi yavrusu bulmuþ. Hz. Muhammed'e sahabenin söylediðini kendisi de bildiði için Resûl-ü Ekrem Peygamberimiz bir þey söyler diye, kediyi hemen hýrkasýnýn içine saklamýþ. Resûllah Hz. Muhammed kendisine, hýrkanýn altýnda ne sakladýn demiþ. Hýrkayý açmýþ küçük bir kedi yavrusu. Hz. Muhammed yavruyu sevmiþ, okþamýþ, ve o zâta: "Ebu Hureyre utanma, öðün. Sen kedi babasýsýn" demiþ.

O günden sonra Abdurrahman bin Sahr'a artýk Peygamber Efendimiz (s.a.v)'in hitap ettiði gibi "Ebu Hureyre (Kedi babasý)" hitap edilir . (Buhari: 5, 811).

Benimde evde bir kedim var bence insana huzur veren bir hayvan...