Bir replikti sadece
Tuhaf bir bekleyiş
Ve işte
"son!"

Ah bilsem!
"kimin cennetiydi bizim yaşadığımız cehennem"

Kendi karanlığında 
Binlerce düş kurmaktan yorgun bir sokak lambası gibiyim

Özgürlüğün en görkemli hüznü bu olmalıydı
Çogaldıkça suskunluğum
Düşlerimdeki deniz karşımda işte 
Ruhumu saran gökyüzü

Eskiden daha ürkütücü bulurdum vedaları
Ama harap olmuşsa bir geçmiş
Duvarların suçu yok!
Sözcüklerin,
Seslerin,
Renklerin suçu yok!

Neyse ki
Kimsenin değil artık her gece kucakladığım karanlık!

Uzak olan ne varsa
-Dokunamadığım-
Yanı başımdaydı şimdi.
Hissediyorum.

'Oysa
Hissetmek,
Bazen çıldırtır insanı.'
Biliyorum.

Haydi artık,
Biri uyandırsın kırlangıçları!

Hayata dönmeli her şey!