Online Üye
Online Ziyaretçi
Gözlerim Yağmura
eşlik ediyordu ,yarı kararmış puslu bir havada başımı cama dayamış ..içimdeki mutsuzlukla hesaplaşıyordum.işte tam o anda
gözüm karşı apartmanın beşinci katınında cama başını dayayıp dilini bir karış
dışarıya çıkararak camın buğusuna yazı yazmaya çalışan küçük kıza takıldı ..oda
beni görmüş ve dilinibir kezde benim için çıkarmış,sonrada nanik yaparak
gülmüştü o an bende gülmeye başladım işte o zaman anladımki…ne kadar karamsar olursak
olalım ne kadar mutsuz olursak olalım.hayatan kaçmak kurtulmak hatta ölmek
istediğimiz bir anda yaradan bize gülümseyecek bir sebep veriyor..kimi zaman
içten samimi bir nanik bile bizi karalar bağlamış o andan sıyırıp alıyor…
.yaşamak için her zaman bir sebebimiz ,mutlu
olmak istediğimiz sürece ise bir nanik yapanımız mutlaka olacaktır.
silgisizce dip notlar