H afif bir fren sarsýntýsýyla gözümü açtýktan sonra, valizimi alarak, yarý loþ, yarý aydýnlýk ýþýklarý ile, binlerce insanýn gelip gittiði otogar meydanýnda, otobüsten indim. Baþkentin sisli sabahýnda sefere hazýr vasýtalarýn önünden geçerek, yolcu salonlarýna doðru yürüyorum.

Bu kadar erken saatlerde, bu kadar çok insan; inip binenler, telaþla saða sola koþuþanlar, banklar üzerinde uykusunu tamamlayanlar, çýðýrtkanlýk edenler ve yolcu salonu; sohbetler veya münakaþalar, hasýlý; sesler, sesler, sesler... Ve bu sesler arasýnda karanlýklarý daðýtarak sabahý getiren bir naðmenin, perde perde yayýlýþý; ezan...

Sese doðru uzanýyorum. Kenarýnda mescit yazýlý merdivenden yukarýya çýkanlar gözüme çarpýyor. Ýçerisi gayet güzel döþenmiþ, duvarlar zarif bir desenle kaplý ve çok temiz, aydýnlatýyor içini insanýn. Ýnsanlar, insanlar...

Uykulu ve yorgun gözlerle, dýþarda aðýr aðýr uyanmakta olan curcunaya kulak vermeksizin, huþu içinde Rablerinim divanýnda en ulvi duygularla yoðurulmuþ nurdan heykeller.

Vakit ilerledikçe, kapýdan girip o manevi havanýn teneffüsü ile ruhlarý tazelenen mü'minler çoðalmakta. Ýnsana tarif edilemez bir zevk veren bu manzaranýn fertleri tükenecek gibi deðil, kapý; sanki bir rahmet pýnarý. Onbeþ yaþýndaki günahsýz yavrulardan, seksenbeþlik beyaz sakallý nuranî yüzlü cevval dedelere varýncayadek, Edirnelisinden Vanlýsýna, Artvinlisinden Ýzmirlisine kadar; Baþkentin Terminal Mescitinde yekpare Anadolu.

Çýkmaða niyetlenirken, daha býyýklarý terlememiþ bir delikanlý kapýda belirdi. Utangaç tavýrlarla içeriyi süzdükten sonra, yavaþça bir kenara büzüldü. Beyaz takkesini baþýna örttü, ceketinin düðmelerini ilikledi ve tekbir aldý. Nahif bir beden, incecik bembeyaz iki küçük el. Baþý hafif öne eðik, gözleri kýpýþ kýpýþ belliki yoldan yeni gelmiþ, yarý uykulu göründüðüne aldanmamalý; zikri uyanýk kuþkusuz.

Mahcup bir tavýrla ,suçlu olduðunu izhar edercesine duruþu beni öyle derin düþündürdü ki, günahkârlardan olduðumu o an ayrý bir idrak içinde hissettim, içim titredi. Milyonlarýn gaflet uykusunda periþan ve býktýrýcý rüyalarla hantallaþtýðý bu mâna saatlerinde ,bütün yorgunluðuna raðmen ilahi zikirden geri kalmayan delikanlý.

Sen, yaldýzlý laflarm ötesinde, gerçek Anadolu insanýnýn timsalisin.

Herþeyi maddenin içindeki boþlukta sananlar sinema koltuklarýnda, stad tribünlerinde, Kýzýlay sokaklarýnda, kafeteryalarda, kordonlarda namaz kýlmaða zaman bulamadýðýný sahte bir eziklik psikolojisiyle bahane ededursunlar, iþte tablo, iþte hakikat…

Benim de dahil olduðum bu cemiyeti itham ederek, ikrah ettirmek görüþünde deðilim. Ýnsaný, Ýslâmýn insan tarifini nazarý dikkate alarak kendi kendisi ve mesuliyetleri üzerinden,objektif bir tarzda aklî ve zihnî düþünmeye davet ediyorum…

Ýlyas Kaplan