Goethe okuyayým istedim. Ýkinci gün vazgeçtim. Onun mektubundaki alýntýda kendimi buldum. ''Biz birbirimizin hiçbir þeyi olacaktýk ama her þeyi olduk.'' Bu cümleden sonrasý anlamsýz geldi. Çünkü ben buyum, bu cümleyim. Goethe'nin kaleminden dökülmüþ bir tümceyim. Seni tanýmadan önceki beni hatýrlayamýyorum. Sanki yokmuþ gibi öncesi. Aristo'nun spontane varoluþ teorisi gibi. Yoktum, sonra varým. Çünkü sen karþýma çýktýn. Ve ben var oldum.