Yahu dedim kýzým sen yalnýz deðilsin. Aðzýndan yel alsýn. Senin okurlarýn olacak, olmalý. Yarýn/lar/a eserler býrakmalýsýn. Güzel anýlmalýsýn. Hatýrlanmalýsýn. "Âvâzeyi bu dünyaya Dâvud gibi sal. Bâkî kalan bu kubbede bir hoþ sadâ imiþ." Düþünme, tutulur mu tutulmaz mý, okunur mu okunmaz mý... Ne demiþler: "Ýyilik yap denize at, balýk bilmezse Hâlik bilir." Üstüne düþeni yap, evet. Seninki hayal olmaktan çýktý çünkü. Belli, yazmadýkça ömrünün sonuna kadar kendiyle savaþan filozoflar misali varoluþ sancýlarý çekeceksin. Allah'ýn adýný verdim yaz, kurtul. Dök içini... Ne diyordu "paran varsa insanlar seni tanýr, paran yoksa sen insanlarý tanýrsýn." Hayatýn özeti, iþte bu. Meðer tanýþ olmak bu kadar keskin koþullara baðlýymýþ ta jeton henüz düþmeye baþlamýþ bizde. Düþtüðü gibi de yazmaya koyuldum. Ah þu pis para yok mu pis para; insanýn toplumca algýlanýþ tarzýnda bu kadar deðiþim ve dönüþüm etkisi yaratan bir baþka araç daha görmedim. "Para saadet getirmez" diyenlere selam olsun. Üniversite kitabýmýzda "para mutluluk getirir mi?" Baþlýklý makaleyi hatýrlýyorum bu yazýyý her okuduðumda. Getirir yahu getirir. Týpký iþimize gelmediði için görmezden gelmeye çalýþtýðýmýz birçok gerçek gibi bu gerçeði de görmezden gelmeye çalýþmasak mý? Çünkü zaman itibariyle anladým ki, gerçeklerle ne kadar erken yüzleþirsek o kadar hayrýmýza iþliyor hayat. Gerçi insanlardan da insanlýktan da bir týk soðuyabiliyoruz. Ziyaný yok sayýn okur. Biz yine de tatlý yalanlarla kendimizi avutacaðýmýza acý gerçeklerle yarýnlarýmýzý þekillendirelim; inanýn bu çok daha pragmatik. Yalnýz gerçekler de bizi her yerde suratý sirke satan, nemrut yüzlü, çenesiyle aðzýnýn bir tarafý yukarý evrilen, gözleri aþaðý devrilen her biri ayný fabrikadan çýkmýþçasýna birbirine benzeyen bir yýðýna döndürmeye, aman ha! Aman diyeyim...