Beni sarmazdý boran doðum gününse bugün.

Kaç kez sýnavým oldu çektiðim haksýz çile.

Kalmazdým þimdi noksan, doðum gününse bugün.

Nâiflik, insanlýða etmeyince kifâyet,

Hayrý terk ettim birden, þerde gördüm kerâmet.

Günâha girdiðimde sanki koptu kýyâmet.

Huzur verseydin bir an doðum gününse bugün.

Ansýzýn saâdeti kovalayýp hânemden,

Altýn olan sükûtu çaldýn ya hazinemden,

Âh dilimden gitmedi, ýstýrap da sînemden.

Senden gelseydi derman, doðum gününse bugün.

Hadi âsice baðýr; duysun duymayan saðýr.

Nefesin kesilmeden beni yanýna çaðýr!

Hayâlinin hapsinde çürüdüm aðýr aðýr...

Dünyam olmazdý zindan, doðum gününse bugün.

Ýnadýný her dâim ayýrmadan özünden,

Dönülmez yemin gibi vazgeçmeyip sözünden,

Ýntikâma boyanmýþ çilesinin yüzünden,

Utansýn þimdi zaman, doðum gününse bugün.

Sen rûhumu ýsýtan, kadifemsi dokusun.

Bahçemden burcu burcu soluduðum kokusun.

Sevdâmý güle yazdým koparanlar okusun.

Doðsun artýk bi' destan, doðum gününse bugün.

_/' Ýbrahim Halil MANTIOÐLU '\_